De reisdag

Het is donderdag de 8 januari! Na nog een paar heel gezellige etentjes op Curacao met vrienden en familie, zijn we er klaar voor. Het was gisteren een dubbel afscheid want een goede vriend van ons verhuist vandaag van Curacao naar Aruba, hij heeft zijn hele hebben en houden in een zeilboot gepakt en zeilt vandaag en morgen naar één eiland verderop! Hij heeft maar weinig zeilervaring, dus had uit voorzorg de kustwacht en de de reddingsbrigade ingelicht over zijn plannen :-). De kustwacht had beloofd een paar keer over te vliegen om te checken of hij nog varende was! Zijn vrouw en kinderen pakken gelukkig gewoon het vliegtuig!

He he we zitten in het vliegtuig!

Vanmorgen ging om half vijf de wekker al. De vlucht ging om acht uur, maar eerst moesten we Bickel nog ophalen bij Eveline, waar ze de afgelopen drie weken heeft gelogeerd. Ze zaten al op ons te wachten bij het hek, dus na nog wat knuffels konden we meteen door. Je verwacht heel naïef dat er zo vroeg nog weinig activiteit is op het vliegveld; niks van dat alles! Super druk en een enorme rij voor de AA vlucht naar Miami. Met wat overredingskracht mochten we alle bagage aan de balie zetten en zelf in de rij gaan staan, gelukkig deden ze niet moeilijk over onze volksverhuizing (zolang je je creditcard maar trekt!) en iets voor half acht was alles inclusief Bickel ingecheckt. De vlucht naar Miami is maar 2,5 uur dus dat ging lekker snel. De vertraging op Miami zit ‘m meestal in de rijen voor de douane, maar we hadden geluk want er stonden bijna geen reizigers dus ook dat ging vlot.

In de rij op Hato. Alle bagage staat al bij de balie.

De bottleneck van het hele avontuur was de douane beambte die ons een stempel moet geven en bepaalt hoelang we mogen blijven. Ook al hebben we allebei een B2 visum waarmee je 6 maanden achter elkaar in de VS mag blijven, uiteindelijk bepalen ze op de luchthaven hoeveel maanden je daadwerkelijk krijgt. Heel vage regelgeving en nergens duidelijkheid over voorwaarden en dergelijke. Toen ze vroeg hoe lang we wilden blijven, antwoordde ik dat we een jaar door de VS en Canada wilden reizen. Dat het idee is om in de zomer de grens over te steken naar Canada, daar een paar maanden rond te trekken om in september als het weer koeler wordt, de VS weer in te gaan. Ze zag geen beren op de weg, zolang we inderdaad een paar maanden in Canada bleven en niet te snel weer terug zouden keren naar de VS. Heel goed nieuws dus!

Een porter hielp ons met onze berg bagage en hielp ons de rijen te omzeilen, waardoor we ook heel snel door de bagage controle waren. Die had meteen een vette fooi te pakken, we waren super blij met zijn hulp. Alle bagage, behalve Bickel, is meteen weer ingecheckt, helaas heeft de SUP plank een enorme optater gehad: hoes gescheurd en een forse scheur in de plank. De porter raadde ons aan om foto’s te maken waar hij ook op stond zodat duidelijk was dat de schade gemaakt is tijdens de vlucht. Op Phoenix moeten we de schade melden, ik hoop wel dat ik daar een vergoeding voor ga krijgen want dit zal gerepareerd moeten worden.

Nu zitten we te wachten in de lobby van het Airport hotel, Bickel ligt lekker op de grond te slapen na een speelsessie met Thom op het hondenuitlaatveldje en een bak brokjes (het vliegveld heeft er drie!). Eigenlijk mag ze niet eten en drinken als ze gaat vliegen, maar deze vluchten zijn relatief kort, dus we hebben besloten ons daar niet al te veel van aan te trekken. Het weer is hier zonnig en fris.