We willen eigenlijk een dagje chillen aan de rivier, maar vanmorgen toch van gedachten veranderd. We hebben zin om richting het strand te gaan en dan is San Felipe de logische eerste stop. Het is een klein stadje met een vrij grote supermarkt, één van de laatste op de route naar het zuiden, dus een must om de koel- en voorraadkasten te vullen. Zeker zo vlak voor kerst. De route is echt prachtig. Er is bijna geen kip op de weg en de weg is heel goed. Een paar jaar geleden is deze vernieuwd en dat schijnt een zegen te zijn, want de oude weg zat vol gaten. Er wordt hier afgeraden om te rijden als het donker is, dat is gevaarlijk niet zozeer vanwege struikrovers ofzo, maar omdat dieren ‘s nachts vaak over de weg lopen. Er zijn geen straatlantarens, dus het is pikkedonker.

Als we er bijna zijn, zien we heel laaghangende bewolking, het ziet er heel raar uit. Plotseling herken ik het van Lima, Peru. Toen we daar woonden hing er vaak een zeemist in de stad. Als je er middenin zat dan leek het een bewolkte, druilerige dag, maar reed je de stad uit dan bleek het vaak prachtig zonnig weer. Ja hoor, als we afslaan naar de camping die we hebben uitgekozen, rijden we recht op de mist af. Het is een heel raar gezicht, want het is echt super zonnig, maar in de laatste 100 meter tot aan het strand verdwijnt de zon helemaal. Bij de receptie vertellen ze dat dit 3 a 4 keer per jaar voorkomt! We besluiten toch een plekje te kiezen, want waarschijnlijk hangt deze mist verderop ook nog. Het is echt een leuke camping, direct langs het strand. Het is een lange rij met kampeerplekken met elk een schaduwdak. Het is niet heel druk, dus we kunnen zelf een plek kiezen. Goed moment om de truck er weer eens onderuit te rijden. We staan op een betonnen plaat dus lekker vlak. Het gaat heel soepel (al vind ik het nog steeds niet relaxed) en snel en we besluiten meteen weer in de truck te hoppen om boodschappen te doen. Alleen nog even de deur op slot….what the F…de deur wil niet meer dicht, alsof deze niet meer past in de deuropening. We checken alles, de scharnieren, zit er iets tussen, is het drempeltje losgekomen en omhoog geschoven…het ziet er allemaal prima uit, niks beschadigd of los. Het enige dat is veranderd is dat we de camper van de truck hebben gehaald en op poten hebben gezet. Thom besluit het pootje in de hoek waar de deur zit, een beetje te verlagen en ja hoor, nu gaat de deur wel dicht…Beetje raar, morgen maar eens in de FB groep vragen of iemand anders daar ook last van heeft.

De supermarkt is echt zo anders dan in de VS. We wanen ons weer in Latijns-Amerika waar we al heel veel rondgereisd hebben, maar wel flink wat jaren geleden. Het is leuk om te zien wat ze hier verkopen. Het aanbod van groente en fruit is een stuk kleiner, maar redelijk hetzelfde en natuurlijk veel meer Mexicaanse ingredienten voor taco’s, tamales enz. We moeten onze ogen open houden voor een markt denk ik, daar valt ook vast veel te halen. Met een volle kar komen we weer naar buiten. Hiermee moeten we het de komende kerstweek in ieder geval redden en waarschijnlijk ook nog wel wat langer. Ik heb trouwens ook ingrediënten gekocht om oliebollen te bakken! Het laatste zakje rozijnen (yes!), bloem, gist, appels en poedersuiker. We hebben een brander waar we buiten pannenkoeken op bakken, dat is ideaal om ook wat oliebollen mee te maken! Kijken of dat lukt!