We zijn in Mexico! Nadat we gisteren nog door onze koelkast waren gestruind om alle verse producten er uit te halen (het meeste hadden we gelukkig al opgegeten), bleek vandaag aan de grens dat dat niet had gehoeven. Ze wilden wel even de camper in, maar binnen 10 seconden stond de douane man weer buiten, zonder de koelkast te hebben opengetrokken. Die sla, tomaatjes, komkommer en worteltjes zijn helaas voor niks de vuilnis in gegaan. Erg vriendelijk was hij wel trouwens en nadat we een stempel in ons paspoort hadden gehaald bij het immigratiekantoor, konden we weer verder. Het was allemaal zo gepiept! We vonden het wel een beetje spannend hoor doordat de grens tussen de VS en Mexico best berucht is, maar ja uiteindelijk hebben we natuurlijk een enorm voordeel: we zijn wit en hebben een Nederlands paspoort. Dat is toch wel apart om je te realiseren. Als we over een paar weken weer terug gaan, zullen we er wel wat langer over doen trouwens. Er stond een enorme rij bij de grensovergang Amerika in. Ik denk dat iedereen wel een paar uur bezig is om er doorheen te komen. Misschien extra vroeg gaan?

Mexicali is de grensstad, heel druk en rommelig. Het deed ons een beetje aan Curaçao denken, het voelde vertrouwd haha! We spraken bij Joshua Tree National Park iemand die in San Diego woonde en nog nooit naar Mexico was gereden, terwijl San Diego aan de grens ligt. Hij zei dat het hem gevaarlijk leek. We gaan het zien, maar ik vermoed dat dit een gevalletje ‘wat de boer niet kent, de vreet hij niet’ is. Ik snap het wel hoor, toen we jaren geleden met de camper gingen rondreizen in Zuid-Afrika, met de ouders van Thom, werden we ook van alle kanten gewaarschuwd dat het een gevaarlijk land was, maar eenmaal daar waren de wegen prima, de campings mooi en de mensen erg aardig. Over Curaçao gaan er ook vaak horrorverhalen rond, totaal over de top en overdreven. Met een beetje gezond verstand kom je een heel eind.

We rijden niet heel ver, er ligt vlak onder Mexicali een schattig resortje dat kampeerplekken heeft en veel goede reviews krijgt. Als we er aankomen, blijkt het uitgestorven. Dit is duidelijk een weekendbestemming. Maakt niet uit, we hebben een mooi plekje direct aan de Colorado rivier. Wie had dat gedacht, dat we aan dezelfde rivier zouden staan, als waar we in Moab in Utah aan kampeerden! Het blijkt dat de rivier hier vlakbij uitmond in zee. Thom pompt meteen de supplank op om een stuk te paddelen. Het is echt een mooi rustig plekje met heel veel vogels, waaronder witte pelikanen. Als hij terugkomt, vertelt hij dat er allemaal vakantiehuisjes langs het water liggen. Het zal in de zomer een heerlijke plek zijn om af te koelen, ik zag op Google dat de temperaturen dan op kunnen lopen naar 42 graden!