Terwijl ik dit schrijf, kijk ik naar buiten en zie ik overal eilandjes in verschillende kleuren blauw. Het is bijna vijf uur en we liggen bij Maho Bay, St John. St John is voor een groot gedeelte een National Park en hier in de boot vind ik een foldertje precies zoals we ook krijgen in de Nationale Parken in Amerika. Het is natuurlijk ook Amerikaans grondgebied, maar het voelt niet echt zo. We zijn vandaag, na nog een boodschappenrondje, op de motor hier naar toe gevaren. We hadden niet zoveel zin om de zeilen al te hijsen en bovendien was het precies tegen de wind in. We hoefden de boot niet zelf de haven uit te varen, daar hielpen Jim en Walter van het verhuurbedrijf mee. Beter niet meteen denken dat je alles kunt, dat kan je duur komen te staan als je de zijkant bekrast! Ze zijn allemaal heel aardig en behulpzaam en Walter heeft zelfs geprobeerd onze tv aan de praat te krijgen. Het schijnt dat we allerlei Amerikaanse zenders kunnen ontvangen door een antenne boven in de mast. Hier zijn we helemaal niet in geïnteresseerd, maar vanavond is de Superbowl en het zou toch wel heel grappig zijn als we dat kunnen gaan kijken! We hebben het spelletje nu redelijk in de smiezen en het is gewoon een leuk idee dat heel Amerika aan de buis gekluisterd zit vanavond. Helaas lukte het hem niet om NBC te vinden, ik ga het zometeen zelf nog wel even proberen en anders niet! Horen we morgen wel dat de Patriots weer gewonnen hebben haha!

Rond twaalf uur komen we aan bij Caneel bay, waar we even lunchen. Het is de bedoeling om hier te blijven liggen, maar we liggen toch niet goed op de wind en daardoor veel te onrustig. Dat is niet prettig, word je ook een beetje misselijk van. Thom zoekt, terwijl ik eten maak, een wat meer beschutte baai en daar zijn we nu. Het water is heerlijk vlak, we hebben wel wind (juist wel fijn) en we draaien een klein beetje om onze as (doordat de wind wat draaierig is).

Thom springt meteen het water in en terwijl ik toekijk, zie ik plotseling een klein haaitje langszwemmen en voor hem uit vliegen allemaal kleine visjes uit het water! Gaaf! Als we de SUP planken pakken en naar het strandje paddelen, zien we nog een paar schildpadden hun kopje boven water uitsteken. Heel schattig. Het strand is echt zo’n bounty strand en er zijn relatief veel mensen want het is zondag. Wel grappig om te merken dat wij toch ook wel echt op een prachtig eiland wonen. We hebben het al vaak mogen bewonderen op de SUP plank vanaf het water!

Het is niet druk, we liggen nu met maar drie boten in de baai, terwijl je aan het aantal ballen kunt zien dat dat er normaal veel meer zijn. Vandaag viel het wel mee, maar de afgelopen twee dagen hebben we ook veel boten op de rotsen gezien. Heel verdrietig hoor, ze lijken nog helemaal goed, maar je weet dat de onderkant hartstikke kapot is. De schade van de orkaan is heel duidelijk zichtbaar. Jim van het verhuurbedrijf vertelde dat het na de orkaan nog enorm geregend heeft en daardoor heel veel omgevallen bomen en losgetrokken struiken, meteen weer uit zijn gelopen en daardoor is het wel heel groen. Alleen als je wat beter kijkt, zie je dat het een beetje rommelig er uit ziet, doordat er dus zo ongelooflijk veel is omgewaaid. Veel huizen hebben geen dakpannen meer, maar blauwe ‘tarp’ daken om de regen buiten te houden. Hier vlakbij is een prachtig resortje, direct aan het strand, helemaal kapot geblazen en zal ook niet meer worden opgebouwd, omdat ze het land leasen van het Nationale Park en dat loopt over een paar jaar af en dus is herbouw geen moeite meer. In de haven vanmorgen lag ook een groot panton met een kraan, waarmee ze gezonken boten uit het water vissen. We hebben ons laten vertellen dat het een paar jaar zal duren voordat die allemaal geruimd zijn. Veel van die boten waren onverzekerd en dus achtergelaten door de eigenaren.