10 oktober: Arches Park

Hoera voor Ilse en Edwin, ze zijn 11 jaar getrouwd vandaag! Pabien! Ik kan een slechtere plek bedenken om je trouwdag te vieren! We staan nog steeds op 1700m op de Horse Thief Campground. De temperatuur was vannacht al flink gezakt en met een windje erbij, kunnen we het beste iets gaan doen met de auto.

Moab ligt tussen twee prachtige Nationale Parken in dus het ligt voor de hand om één van deze grootheden een bezoekje te brengen. Thom en ik hebben het Arches park al vaker bezocht, maar er is achterin het park nog een wandeling die we graag zouden willen doen. De Bonnetjes hebben daar ook wel oren naar en na een bezoekje aan het ‘visitors center’ (altijd leuk), rijden we het park in. Het blijft bijzonder en mooi, ook al heb je het een paar keer gezien. Door geologische ontwikkelingen over een tijdsspanne van miljoenen jaren zijn juist op deze plek heel veel ‘arches’ te vinden, een eigenlijk heel onnatuurlijk fenomeen (dat er gaten ontstaan) dat ontstaat door erosie als gevolg van water en wind.

We zoeken een plekje op de overvolle parkeerplaats en ik denk ‘oh hemel dit wordt file lopen!’. Maar in tegenstelling tot de wandeling naar de Delicate Arch, waar echt ladingen mensen worden gedropt door tourbussen, dunt het aantal mensen hier gelukkig vrij snel uit. De laatste keer dat we naar de Delicate Arch waren gelopen, waren we expres aan het einde van de dag gegaan om de meute te ontlopen (was een goede zet), maar hier is dat niet nodig. De meeste mensen gaan kijken naar de Landscape Arch en lopen daarna weer terug. Ik moet zeggen: echt prachtig om te zien en ook verrassend want ik dacht echt dat deze een tijd geleden was ingestort! Het blijkt dat in 1991 aan de zijkant een stuk van de arch naar beneden is gekomen, maar de boog zelf nog in tact is.

Waar de meeste mensen hier omdraaien, lopen wij nog een stukje door en ziet Isa een prachtige stenen klimheuvel, daar wil ze wel op! Wij vinden het alleen maar leuk om door te lopen en bovenaan zien we bordjes staan naar nog meer bijzondere bogen. Thom wil graag naar de Double O Arch en Ils en Ed hakken ook de knoop door om samen met Isa nog een stuk verder te lopen. Het is nog zo’n 1,5 km lopen, lijkt niet ver, maar met veel klauterwerk doen we er toch nog wel even over. De uitzichten worden bijna met elke stap grootser en mooier, op een gegeven moment lopen we over de kam van een redelijk smalle rots met 360 graden uitzicht. Letterlijk ‘on top of the world’! Petje af hoor voor Isa, want als we weer terug bij de auto zijn, zegt mijn telefoon dat we 8 km hebben gelopen en 44 verdiepingen hebben geklommen! De Double O Arch is prachtig en de moeite van het wandelen waard! Wat ik zo apart vind, is dat het op sommige punten echt wel een beetje gevaarlijk is en je niet moet struikelen want dan val je óf een stuk de diepte in (niet dodelijk, maar zwaargewond is wel een optie) óf in een diepe spleet. De route is minimaal aangegeven, geen pijlen en minimaal bordjes, alleen her en der wat stukken hout die dwars zijn gelegd om aan te geven die kant niet op te gaan. Laat ik zo zeggen: wanneer je niet kan lopen en rondkijken tegelijkertijd, dan weet je dat waarschijnlijk wat voor omstandigheden ik bedoel.

Terug in het dorp eten eten we houtgestookte pizza’s, die natuurlijk niet kunnen tippen aan de pizza’s uit onze eigen oven, maar heerlijk na zo’n koude dag buiten te zijn geweest. Met als toetje Cheese cake’s voor Ed en Thom, Strawberry short cake voor Isa en mij en Tiramisu voor Ils. YUM!!