Het is weer tijd voor een nieuw plekje! Het idee is om naar Ouray te gaan. Dat is maar 2,5 uur rijden dus alle tijd. Rond 10 uur rijden we weg van de camping, eerst naar een RV parkje iets verderop langs het meer om te dumpen. Daarna via het plaatsje Bayview en een NAPA om de banden weer goed op spanning te krijgen. Achter hebben we 4 banden en vooral de binnenbanden, daar kunnen we zelf niet goed bij. Mensen zijn hier zo vriendelijk, we worden meteen geholpen en ze willen er ook niks voor hebben. Alleen als Thom echt aandringt, accepteren ze wat voor de moeite. Ik wil ook nog even stoppen bij de Home Depot voor verf en daar vindt Thom een goede compressor waarmee we die achterbanden wel zelf op spanning kunnen krijgen. Het is heel druk bij de verfafdeling en nadat ze mijn bestelling opneme, zeggen ze dat het een half uur zal duren voordat het klaar is. Toch heel grappig om dan op de parkeerplaats gewoon even de slides naar buiten te doen en binnen wat te lunchen en koffie te zetten. Na nog een stop bij de UPS Store en een tankstation kunnen we eindelijk écht gaan rijden. Niet zomaar een weg, maar de Million Dollar Highway. Deze hebben we nog nooit gereden, wel een keer overwogen, vanaf de andere kant, maar dat werd ons toen heel erg afgeraden. We waren toen met de 5th wheel en er was winterweer, het was toen beter om om te rijden via een andere route. Het eerste stuk naar Silverton is prima te doen. Vrij ruime weg, goede vangrails. Wel een flinke klim, maar dat kan onze truck prima aan, ook al is het geen diesel maar een benzine motor. We zijn al eens in Silverton geweest, toen vanuit Durango met een treintje. We stoppen er om wat te lunchen. De treinreizigers zijn alweer op de terugweg en dus is het vrij rustig overal. Het is een schattig stadje op 2850 meter hoogte. Het ligt in een kom omringt door bijna kale bergtoppen, zo hoog ligt het.
De weg vanaf Silverton naar Ouray is een ander verhaal. Ik rij en ik moet zeggen dat ik af en toe wel mijn billen even samenknijp. Ook dit kan de truck makkelijk aan, maar de weg is vrij smal en waar wij een paar jaar geleden al voor gewaarschuwd waren: geen vangrails! Je gedachten gaan dan toch een beetje gek doen: je gaat een zekere dood tegemoet als je niet netjes alle bochten neemt. Zonder problemen rij je anders zo het ravijn in! Ik concentreer me op de weg en natuurlijk gaat dat verder prima, maar heel relaxt is het niet. Voordat we bij Ouray zijn, komen we nog langs een uitkijkpunt op een plek waar een enorme zilvermijn is geweest. Ondergronds liepen hier enorme gangenstelsels en boven de grond is de berg helemaal omgeploegd. De kleuren zijn prachtig, maar op de uitlegborden wordt ook wel duidelijk gemaakt dat wat we zien, allemaal zware metalen zijn en dat bergbeekjes weinig leven meer hebben door vervuiling. Er wordt aan gewerkt om de natuur weer te herstellen.
In Ouray hebben we onze zinnen gezet op een first serve, first come plekje op de Amphitheater camping die uitkijkt over het stadje. Bij de toegangsweg staat een waarschuwing dat voertuigen langer dan 26ft hier nog kunnen omdraaien, maar verderop niet meer. Wij zijn 25ft dus durven het wel aan, maar mijn hemel, het is weer een enorm stijle weg omhoog. Je kunt veel opzoeken op Google Maps, maar zoiets kan je vaak niet goed zien. Helaas blijkt de camping helemaal vol en dus moeten we weer terug naar beneden. In het dorp zijn nog twee RV parken, maar we hebben geen zin om hutje mutje te staan en besluiten om door te rijden naar Ridgeway State Park. Als we Ouray uitrijden, rijden we ook de bergen uit. Het is heel mooi en imposant, maar het heeft ook wel iets benauwds. De uitzichten worden weer wijds en de zon komt weer tevoorschijn. We moeten even zoeken, maar vinden een leuk plekje. Helaas geen uitzicht op het meer (er ligt hier een enorm meer), maar wel over de heuvels en de bergen in de achtergrond. Ik denk dat we hier wel een paar dagen zullen blijven. Er zijn wat leuke fietstrails, een leuk dorpje en een golfcourse waar we misschien een beginnersrondje kunnen doen.