Thom en ik zijn in het voorjaar begonnen met golflessen. We vonden het leuk om iets nieuws samen te doen. We gaan natuurlijk ook wel samen fietsen of ik ga met Thom mee zeilen, maar dat zijn vooral dingen die hij heel graag doet en waarvan ik het leuk vind om mee te gaan. Toen bedacht ik me dat het misschien leuk was om te leren golfen. We hebben in een ver verleden wel eens een golfclinic gedaan met vrienden en ik weet nog dat ik het toen heel erg leuk vond. Maar golfen kost veel tijd en toen hadden we Bickel nog en dan ga je toch eerder lekker wandelen met haar, dan dat je haar thuis laat en uren zonder haar naar buiten gaat.
Nu hebben we geen huisdieren meer (waar ik heel blij om ben, hoe leuk ik ze ook vind!), nou ja, we hebben natuurlijk twee oppashondjes: Roxy en Mr X. Twee hondjes van de straat, waar wij op passen als we op Curaçao zijn. Zij zijn helemaal niet gewend om te wandelen, Mr X vindt het wel leuk om af en toe met Thom de zoutpannen in te gaan, maar Roxy is inmiddels stekeblind, dus die wil gewoon rondom het huis blijven.
Inmiddels hebben we aardig wat lessen gehad en hebben we begin augustus in Amsterdam een cursus gedaan om baanpermissie te krijgen, zodat we in Nederland de golfbaan op mogen. Het leek ons dus wel heel leuk om, als we hier zijn, ook een paar keer te gaan spelen. Al voel ik wel een beetje een drempeltje, want we kunnen het natuurlijk nog helemaal niet goed en zijn dus langzaam. Maar hier om de hoek is een golfclub en we besluiten om er gewoon naar toe te rijden en te kijken of we mogen spelen.
We rijden eerst een enorm stuk omhoog, wat een prachtige omgeving weer met een wijds uitzicht waar je u tegen zegt. Ik heb niet eens geprobeerd om er een foto van te maken, want dat zou toch niet overkomen. Ze zijn super aardig bij deze club. Natuurlijk zijn we welkom om te spelen en geen probleem om materiaal te huren. Het is hier normaal om met een karretje te rijden, dus ook die huren we er bij. Voor 60 dollar p.p kunnen we 9 holes spelen. Dat is een prima begin. Na een lunch van chowder soep en een hotdog (oh oh, wat is het eten hier toch behelpen!) gaan we van start. Het is super rustig, dus dat is perfect voor ons. Echt heel grappig om met zo’n karretje rond te rijden! We spelen ‘best ball’: dan sla je allebei af en ga je met de beste bal verder. Zo hou je een beetje het tempo er in, maar het is zo rustig, dat we het een beetje afwisselen en als allebei onze ballen goed liggen, spelen we onze eigen bal. Goh wat is dit leuk! Er valt echt nog heel veel te leren en ervaring op te doen, maar toch gaat het best wel oké! Wat veel moeilijker is dan gedacht, zijn de greens. Die zijn zoooo glad dat je bal echt alle kanten op gaat en je veel behoedzamer moet spelen dan je denkt. Thom raakt op een gegeven moment een beetje gefrustreerd, omdat hij vooral hard slaat, maar daardoor gaan z’n ballen alle kanten op! Ik denk dat we er wel een stuk of 6/7 kwijt zijn geraakt! Voor zover het kan, geef ik hem wat tips die ik me nog herinner van de lessen (natuurlijk na de vraag of hij ‘advies’ wil hebben). Je kunt je bv beter concentreren op de techniek, dan op hoe ver je bal gaat, dat komt daarna vanzelf. Mijn hoogtepunt is de laatste hole, waar je de bal over een vijver de green op moet slaan en wat mij ook lukt! Super gaaf!
Uiteindelijk zijn we er de hele middag zoet mee. Via het dorpje Ridgway rijden we terug, we hoppen daar nog even een supermarkt in en eten een super lekker ijsje! Wat een schattig dorpje. Ik zie online dat hier morgen een Farmers Market is: daar wil ik heen! Dat is vaak z’n leuk sfeertje!