Thom heeft uitgevogeld waar de tekens in het Japans voor ‘Omishima Island’ voor staan. Echt zo grappig! Het zijn drie tekens:

大三島

Het eerste teken staat voor ‘Groot’, het tweede betekent ‘Drie’ en het laatste teken is ‘Eiland’. En in de rij van eilanden waar je overheen rijdt, is het het derde en grootste eiland. Leuk om dat zo te ontcijferen.

Het is erg regenachtig, maar volgens de buienradar is het vanaf 12 uur redelijk droog, dus we doen rustig aan en gaan pas in de middag op stap. We blijven vandaag wat meer in de buurt en willen over dit eiland fietsen en kijken of we bij ‘Rabbit Island’ een rondje kunnen doen. Daarvoor moeten we een ferry nemen in het stadje zo’n 5km verderop.

Op Rabbit Island schijnen ongelooflijk veel konijnen te zijn en het is iets dat regelmatig langskomt in mijn Insta feed. Eigenlijk vind ik dat stom en ben ik geneigd om dan juist niet te gaan, maar het blijkt ook het eiland te zijn waar in WOII zenuwgas werd gemaakt en er staat een museum en je kunt de ruïnes bekijken van de fabrieken die inmiddels helemaal overgroeid zijn. Als we bij de veerboot aankomen, blijkt deze pas 1,5 uur later te gaan door de lunchpauze. Dat is te lang wachten, geen konijnen en WOII museum, dan gaan we een rondje over dit eiland doen.

Waar we gisteren ook langs veel industrie fietsten, is dat nu helemaal niet het geval. Ik denk dat dit eiland alweer wat verder van de drukte van de steden op het vaste land is en daardoor minder interessant. We rijden door prachtige oude Japanse dorpjes met typisch Japanse huizen. Het is wel uitgestorven, niemand op straat, behalve de postbode! We vragen ons af of mensen hier in de zomer naar toe komen voor vakantie en hier een tweede huisje hebben. Geen idee, misschien was het toeval, lunchtijd o.i.d.

Halverwege eten we in een schattig, piepklein cafeetje (heel veel is dicht) een sandwich en drinken een koffietje. Als we op Google maps kijken dan is er een stuwmeer in de buurt, de weg gaat daarna verder naar de andere kant van het eiland waar ons hotel is. Omdat er toch wat regen in de lucht zit, besluiten we door te steken en niet de weg langs de kust verder te volgen, wat een stuk verder fietsen is.

We zitten nog geen 100m op de fiets als we op een groot tempelcomplex stuiten! Daar willen we natuurlijk wel even gaan kijken. Het is prachtig onderhouden, omgeven door grote, oude kamferbomen. Het schijnt dat deze bomen vitaliteit, gezondheid en vrede symboliseren in de Japanse cultuur. Ze ruiken heerlijk!

Dan door naar het stuwmeertje, we moeten weer flink omhoog fietsen, lang leve de ebike haha! Zeker als we op een gegeven moment een zijweg zien met een bordje dat daar een waterval is. Dat is helemaal een steil weggetje! Wel een mooie plek met een tempeltje. Het is duidelijk dat hier ceremonies worden gehouden. Ik herinner me een aflevering van Tokidoki van Paulien Cornelisse dat ze onder een waterval wordt gezet als een soort wedergeboorte ceremonie. Nu is het er uitgestorven. De route om het stuwmeer is ook erg mooi, ook hier geen kip te zien en het lijkt ook alsof hier sowieso weinig mensen komen. Daarna klimmen we verder omhoog, en nog verder en nog verder! De weg wordt steeds smaller en is is niet veel meer dan een fietspad. Ik vind het wel een beetje spannend, want we zitten echt midden in de bergen, in een oerwoud-achtig boos en er is hier niemand! Wel bereik, dus Google maps laat ons trouw zien hoe we moeten rijden. Thom’s logica is dat we altijd weer terug kunnen fietsen. Dat is natuurlijk zo. We passeren twee keer een huis, die liggen echt heel verlaten. Als we de top voorbij zijn, wordt het weggetje nog smaller, slecht onderhouden en steeds meer overgroeid, hier komt nooit niemand! We moeten behoorlijk steil naar beneden, maar het gaat goed en de weg houdt gelukkig niet plotseling op. Dan zien we weer bebouwing en de vertrouwde citrus boomgaarden die hier overal zijn. Nou, we zijn duidelijk ‘off the beaten track’ geweest in Japan!! Beetje spannend, maar vooral ook erg leuk. We stoppen nog even bij het ‘Cycle Sanctuary’ één van de grote fiets rustpunten met winkeltjes en een cafeetje. Er zit een man met een kraampje met geweldige fietsshirts. Nu heel kitcherig met Japanse afbeeldingen, maar zometeen terug thuis natuurlijk heel leuk!

Bij het supermarktje vlakbij ons hotel halen we wat avondeten en in het hotel bestellen we chocolade taart en een ijscoupe, dat gaat er wel in na 35km! Kijk vooral even het filmpje. Thom heeft Strava aangehad en die maakt altijd zo’n mooie filmpje van de route. Erg leuk om te zien!