Ik denk niet dat ik ooit 50 km heb gefietst! Oke, niet helemaal op eigen kracht, want we hebben allebei via het hotel een ebike gehuurd, maar toch. We gaan op pad met Specialized gravel bikes: super goede fietsen! Ik heb zelf nog een extra zadelhoesje meegenomen (+ natuurlijk een fietsbroekje), want ik krijg vaak snel zadelpijn en nu helemaal nergens last van, dus dat is echt heel fijn!

We beginnen de dag met een heerlijk ontbijt. Een prachtig bord vol lekkere dingen: een salade, yogurt met fruit, een croissant, een geel bolletje dat lijkt op omelet, maar iets anders is (wat: geen idee!) en een stukje quiche. Rond 10:30 halen we de fietsen op bij de receptie, een jonge vrouw handelt hier alle bike repairs en past de zadelhoogte aan op onze lengte. Ik laat het zadel ook nog een beetje kantelen en iets naar achter zetten. Gezien het aantal km dat we hebben gefietst: precies goed!

Het idee is om naar het stadje Onomichi te fietsen, dat is een kleine 40km. Dit hele natuurpark bestaat uit allemaal eilanden, klein en groot, soms onbewoond, waar tussen ook een ferry vaart en daarmee kunnen we op een paar punten nog van gedachten veranderen en terugvaren. We moeten eerlijk zeggen dat we dachten dat de route wat pittoresker zou zijn. We fietsen langs heel veel industrie. Grote loodsen waar ze met staal bezig zijn, maar industriele havens, droogdokken, visserij en vast nog veel meer. Dit is ook Japan, dat maakt het ook wel weer interessant. Ik vraag AI wat meer en zij komt terug met het feit dat Japan eerder arbeidmigratie aantrekt dan uitbesteed aan lage loonlanden. Ze hebben ook zwaar ingezet op robotisering en automatisering. Ze willen graag kwaliteitscontrole houden. In bijvoorbeeld de textielindustrie besteden ze wel arbeid uit ivm concurrentiedruk.

De route is heel duidelijk aangegeven met blauwe lijnen op de weg, dus verdwalen kun je eigenlijk niet. Het is leuk om te zien dat er heel veel fietsers op pad zijn, zowel uit Japan zelf als ook andere toeristen. Natuurlijk komen we een paar keer Nederlanders tegen, die zitten overal! Als we bij een klein Japans tentje zitten te lunchen, loopt er een hele groep het terras op!

Onderweg hoppen we even een supermarkt binnen, leuk om rond te kijken, maar het wordt een warme dag en we hebben ook wel zin in een koud drankje. Het valt ons op hoeveel producten voorverpakt zijn. Later, aan het eind van de dag, in een klein supermarktje vlakbij het hotel valt het ons weer op. Heel veel keuze uit voorverpakte maaltijden, weinig verse producten. We drinken een smoothie en hoppen dan weer op de fiets. Als we op een gegeven moment de kans krijgen om van de weg af te gaan, richting een Boeddhistische tempel, doen we dat. Nu rijden we plotseling door een dicht bos van bamboe en andere bomen, het voelt een beetje oerwoud-achtig aan, zo dicht begroeit is het. De weg gaat heel steil omhoog en we zijn super blij met onze ebikes anders hadden we moeten lopen. Bovenop de berg wacht ons nog een hele lading trappen (Japanners moeten veel traplopen als ze willen ver-eren in tempels. Die liggen vaak ergens hoog! In het shintoïsme (de oorspronkelijke natuurreligie van Japan) zijn bergen heilig omdat ze geloven dat daar goden of geesten wonen en in het Boeddhisme staan ze vaak voor afzondering en meditatie. Het uitzicht is waanzinnig, we staan op de hoogste top van het eiland en kunnen 360 graden om ons heen kijken. Deze tempel heeft 700 boeddha beelden!

Inmiddels is het bijna half drie en we moeten een beetje vaart gaan maken. Om 16 uur gaat de laatste veerboot vanuit Onomichi en die moeten we wel halen. We zien op Google maps dat we iets kunnen afsnijden door voor het laatste stukje een kleine veerboot te nemen van het voor laatste eiland naar het stadje. Dan komen we meteen goed uit voor de andere veerboot. We staan tussen allemaal tieners die net uit school komen, heel grappig. Allemaal in uniform. Sommigen kletsen in groepjes met elkaar, maar ook heeeeel veel zitten op hun telefoon…een beetje een triest beeld. Gelukkig zijn we net op tijd voor de tweede ferry, toch even een beetje stress: waar moeten we kaartjes kopen! De overtocht duurt 40 minuten en hij gaat lekker hard. Het is mooi vlak water en weinig wind dus leuk om bovenop het dek te zitten.

Vanaf het eindpunt van de ferry (Setoda) is het nog een kleine 10 km fietsen terug naar het hotel. Als we daar aankomen, zijn we gelukkig net op tijd om nog een maaltijd te bestellen voor die avond. Heel fijn want nu zijn we wel een beetje uitgepoept en hebben niet zoveel zin meer om een restaurantje op te zoeken. De route is echt een aanrader, je ziet veel van het ‘echte’ Japan. Morgen nog een fietsdag!