We gaan vandaag weer een stukje terug omhoog richting Osaka. Eerst een uur met de bus, dan 20 minuten met de trein en dan weer een uur met de bus. Het gaat allemaal soepel. We moeten in Fukuyama station weer op de trein en gaan dus even bij de mooie supermarkt naar binnen. We hebben een dik uur de tijd en lopen vanuit de supermarkt een soort mall binnen met allemaal kleine winkels. Ik zie op een gegeven moment een hele display van Monchichi knuffels. Die had ik vroeger ook. Wij hebben als gezin toen ik 6 was een klein jaar in Japan gewoond. Toen we daar al weg waren en in Qatar woonden, moest mijn vader nog een keer terug en nam hij voor mij en mijn zussen een Monchichi knuffel mee, dat kan ik me nog zo goed herinneren. Geweldig vond ik die. Nadat ik een foto van een kleintje voor aan mijn rugzak doorstuur in de familie app, wil iedereen een Monchichi sleutelhanger haha! Ik ben duidelijk niet de enige die er goede herinneringen aan heeft.

Ik zoek weer een lekker Bentobox uit, dit keer met een stuk zalm. Thom gaat voor noodles en we kopen ook weer vier grote verse soezen met vanille creme, die waren zooo lekker! Eigenlijk is al het eten hier heerlijk hoor. Allemaal heel smaakvol. We eten in de trein en moeten een beetje dooreten want nu zitten we in een bullet train zonder tussenstops en zijn we razendsnel in Okayama, waar vanuit we weer een bus nemen. Ik zag op Google maps, dan je zo snel van A naar B bent hier: Osaka – Tokyo is 2,5 uur, terwijl het 600km is met de auto, nog niet meegerekend hoe druk het waarschijnlijk is op de weg.

We moeten weer even zoeken naar de goede bushalte, maar als ik wat meer westerse toeristen bij elkaar zie staan, gok ik dat zij ook vast allemaal naar Noashima island gaan. De buschauffeur is een beetje een knorrige en hij rijdt vrij pittig. Wij zitten achterin de bus, maar voorin zit een mevrouw (ik denk een Italiaanse) enorm te kletsen en op een gegeven moment draait hij zich om en met wat handgebaren en boze stem maakt hij duidelijk dat ze stil moet zijn, dat hij zich moet concentreren. Grappig genoeg zitten wij ‘s avonds op een terrasje weer naast haar en een vriendin en ook dan houdt ze niet op met praten haha!

Na een kwartiertje met de veerboot, komen we aan op de eindbestemming. Aan boord zat ik even te kletsen met een vrouw uit Osaka en zij gaan volgende week ook naar de Wereldexpo. Het schijnt helemaal uitverkocht te zijn en we zullen even onze verwachtingen moeten managen: Thom ziet veel verhalen langskomen op Reddit dat het extreem druk is en overal enorme rijen staan. We gaan het zien.

We lopen een klein stukje naar ons hotelletje. Een klein complexje net aan de rand van het dorp. Via smalle straatjes lopen we er heen. Heel schattig ziet het er allemaal uit. Het is wel flink warm en we zijn blij als we meteen kunnen inchecken, ook al is het officieel nog geen inchecktijd. Effe de airco in en een beetje chillen. Rond 3 uur lopen we nog even het dorpje in voor wat koffie. Er zijn hier in Japan genoeg leuke koffietentjes! Na een rondje door het dorp gaan we weer even afkoelen op de kamer en lopen dan om 6 uur naar een klein eettentje waar we dus weer die Italiaanse treffen. Thom heeft iets groente met rijst en ik krijg twee verse visjes van de BBQ, super lekker maar met heeeel veel graatjes, echt heel voorzichtig eten! Als we klaar zijn horen we getrommel, dat hoorden we ook al vanuit het vorige hotel. Elke avond en uren achter elkaar. Nu gaan we op het geluid af en het blijkt een groepje jongens bij een tempel die onder begeleiding op twee grote trommels slaan en dingen roepen. Volgens AI kan het zijn dat ze in aanloop dat bv een volle maan ceremonie of een oogstfeest trommelen. Het kan uren duren, want het wordt niet gezien als muziek maar als een soort  trance-achtige concentratie. Soms zijn ze ook gewoon aan het oefenen en ook dan kan het uren duren. Beetje zielig vinden we het wel voor die kinderen. Ik schat dat ze iets van 10-12 jaar oud zijn. Hopelijk hebben ze oordopjes in :-).