Vandaag moeten we weer een langer stuk afleggen, een groot deel van de route is downhill, met een klim in het midden en aan het einde ook weer een flinke klim en afdaling. De laatste klim hadden we een beetje over het hoofd gezien, want we hadden in ons hoofd dat de volgende kampeerplek Potato Bottom heette. Maar toen we daar aankwamen, konden we niet bij het water van de rivier komen, iets dat wel in de beschrijving stond en begon er bij Thom wat te dagen: was dit wel onze kampeerplek? Nee dus! Na effe de papieren te checken, blijkt dat we door moeten naar Labyrinth, nog 10 kilometer verderop. Dit zijn misschien wel de meest uitdagende kilometers van de hele trip!

Ik rij vandaag het eerste stuk, omdat dat een vrij steile afdaling is en dat is nooit mijn favoriet op de fiets. Vooral als er veel los zand ligt, ben ik wat minder enthousiast. Ik ben een keer pats boem over de kop geslagen door los zand naast de trail en ook al heb ik sindsdien alweer door heel veel zand gereden, als ik het kan vermijden dan graag! Thom rijdt vandaag het tweede deel. Maar we hebben geen haast en ook vanmorgen staan we lekker rustig op. Ik heb weer prima geslapen, beetje licht, maar we slapen best lang omdat we al rond 9 uur gaan slapen en pas rond 8 uur ‘s ochtends komt iedereen een beetje op gang.

Ik maak pannenkoekenmix en fruitsalade. Het lijkt wat praktischer om geen kleine American Pancakes te bakken, maar gewoon zo groot als de koekenpan. Big mother f*ers van een pannenkoeken worden het! Halverwege neemt Peter het over, hij heeft graag zelf het heft of in dit geval de spatel in handen, hihi! Helemaal prima! Felix buigt zich over de koffie. We hebben een filter voor 1 persoonsbakkies bij ons, niet heel praktisch, maar het geeft wel een stuk minder schoonmaakwerk dan bijvoorbeeld een French Press. Er staan nergens vuilnisbakken, je moet al je vuilnis meenemen en als het even kan de plek netter achterlaten dan je het hebt aangetroffen. We zitten lekker te ontbijten hoor zo boven op onze rots! Waar we aan het einde van de eerste dag nog wat telefoon/internet bereik hebben, is het nu helemaal weg. Ook wel lekker, ik mis het niet en Thom is er gerust op dat Robin een vinger aan de pols houdt met Tom’s Planner.

Wat leuk is om te merken, is dat we met ons groepje een beetje een vreemde eend in de bijt zijn op de route. Zoals ik in de vorige post al schreef, bestaat deze kampeerplek uit drie plekken die redelijk ver bij elkaar vandaan liggen. We zien de afgelopen twee dagen af en toe twee georganiseerde tripjes. Ze stonden bijvoorbeeld op een kampeerplek waar wij langs fietsten op de eerste dag, we zagen ze ook even bij het uitzichtpunt op de tweede dag en gisteren eindigden ze op dezelfde kampeerplek als wij vandaag. Wij hebben het idee dat de meeste vergunningen verkregen worden door de outdoorbedrijfjes hier in Moab en dat zij zeer waarschijnlijk ook een computerscriptje hebben geschreven, net als Thom, om op het moment dat nieuwe vergunningen beschikbaar komen, de eersten te zijn die ze binnen halen. Het is voor hen natuurlijk heel interessant als je op een vergunning van volgens mij iets van 125 dollar, rond de 12 tot 14 mountainbikers kan laten betalen voor de hele organisatie. Ik kan me voorstellen dat ze met wat vraagtekens boven hun hoofd naar ons hebben gekeken. We zijn namelijk niet alleen een privé groep, maar ook nog eens buitenlanders. Het maakt het extra bijzonder dat we dit aan het doen zijn.

Ik rij vandaag het tweede stuk en uiteindelijk ook het laatste stuk, nadat we er achter komen dat we nog een kampeerplek verder moeten rijden. Zoals ik al zei, is dat een flinke klim en ik moet een beetje juice in mijn fiets bewaren voor de laatste dag, omdat dat echt de grootste klim omhoog het gebied weer uit is. Dan is het handig als ik fiets en één van de mannen rijdt. Het is echt een geweldige dag om te rijden, ik heb er echt lol in. Ik geloof dat ik wel een beetje talent heb voor off-road rijden, ik heb natuurlijk oog voor detail door mijn werk en dus gaat geen kuil of afstap onopgemerkt en ook bij de stijle stukken omhoog zie ik het beste pad om te nemen vrij intuïtief. Het lijkt me ook best wel leuk om een keer een cursus offroad jeep rijden te doen, waarbij je nog meer uitdagende routes rijdt. Ik moet wel zeggen dat we echt een geweldige truck hebben om dit mee te doen. De motor is zo krachtig, je hoeft niet bang te zijn dat op deze route een opstap of stijl stuk niet te nemen is.

Groot respect trouwens voor deze mannen, wat een fietsbenen hebben ze zeg! Ik probeer ze uit te leggen dat mijn fiets mij ook even mannenbenen geeft, ik geloof wel dat ze het begrijpen, maar het idee dat ik met mijn postuur plots potige benen zou hebben, vinden ze erg grappig. Toch is het echt zo. We rijden grote stukken gewoon samen, ik ben wat langzamer bij de afdalingen, maar verder is het alsof ik dezelfde kracht heb als zij. Gelukkig heb ik best een goede conditie op dit moment, want om zo lang mogelijk te doen met mijn accu, moet ik het grootste deel in Eco stand rijden (de laagste trapondersteuning) anders is mijn fiets te snel leeg. En als ie leeg is, dan houdt het ook meteen op, daarvoor is de fiets zelf te zwaar! Pas op de laatste dag, ongeveer 20 minuten rijden met de truck bij de camping vandaan is de accu op en moet ik het laatste stukje rijden. Beetje jammer wel, want ik kom alleen op de camping aan, maar je hoort me niet klagen!

Rond 5 uur komen we bij de laatste kampeerplek aan, met een prachtig uitzicht over de Green River. We gaan meteen op zoek naar een plek om het water in te kunnen, maar dat is nog niet zo makkelijk, want we zitten best wel hoog boven het water. Uiteindelijk vinden we een paadje, maar aan het einde is het toch nog zo’n twee meter diep, voordat je bij het water bent. Ik hou het voor gezien, maar de mannen trekken hun zwembroek aan en gaan met een spanband terug om een soort touwladdertje te maken. Erg leuk dat het ze lukt! Het water is super koud, dus ik ben niet heel rouwig dat ik het heb geskipt!

We eten weer heerlijk: roerbakgroente met gevulde pasta en pesto met een geroosterde marshmallows toe! Het is zo gezellig om bij het vuurtje nog even na te kletsen over de dag! We zijn het er allemaal over eens, dat het een prachtige trip is en dat het toch wel heel bijzonder is dat we ‘m kunnen doen.