We zijn deze trip nog helemaal niet het water op geweest. Bij Duck Creek stonden we wel aan een mooi meertje, maar hadden we nog niet zoveel zin om in actie te komen en de kano op de blazen. Toen hadden we ook geen SUP plank, die hadden we mee naar Nederland genomen, maar sinds gisteren hebben we er hier ook weer één.

Het is hier in het dorp een komen en gaan van rafting bedrijven die white water trips organiseren op de Animas rivier. Na wat gegoogel en navraag in een outdoor winkel, blijkt dat de rivier ten noorden van Durango een stuk rustiger is en het lijkt ons wel heel leuk om een stukje te gaan varen. Er zijn niet heel veel opstapplekken, want er is een dispuut over de rivier gaande. Het blijkt dat grote delen langs de rivier privé-eigendom zijn en er is weinig bereidwilligheid om ruimte te maken om bij de rivier te komen om in en uit te stappen. We laten ons vertellen dat je het beste kunt starten bij Oxbow Park en er dan bij 32nd Street er weer uit gaat, daarna krijg je rapids in de rivier.

We zijn niet de enige! Het is mooi weer en het is een komen en gaan van mensen met grote float banden, sup planken en kano’s. We laden alles uit en terwijl Thom naar het eindpunt rijdt met de auto om daarna weer hier naar toe te komen fietsen, pomp ik de kano op. Ik word nog aangesproken door een stel die dezelfde heeft en vertelden dat zij de kano in opgeblazen staat op hun dak hadden gebonden en toen van 9000 foot naar 12000 waren gereden. Terwijl ze even stonden te praten met vrienden, gaf de kano plots een scheurend geluid en daarna luid gesis….’Never take it to a higher elevation without deflating’ was de les!

We besluiten om als het lukt eerst een stuk tegen de stroom in te varen, want de afstand naar het eindpunt is niet zo ver. Dat gaat beter dan we hadden gedacht. Het heeft hier de afgelopen dagen veel geregend en dus stroomt de rivier harder dan normaal was ons verteld. Na een half uur besluiten we toch om te draaien, want er komt wel een heel donkere lucht onze kant op. We hebben niet zoveel zin om daar door overvallen te worden.

Ik vind het leuk om te zien dat waar je ook bent, als er water is en het is mooi weer dan trekt dat altijd recreatie aan. Hier zie je veel mensen in grote banden hangen die in groepjes zich laten afdrijven door de stroom. Veel mensen hebben een SUP plank, sommigen zetten er een stoeltje op of nemen de hond mee, net zoals wij vroeger met Bickel deden.

De enorm donkere lucht haalt ons langzaam in en we verwachten bij het eindpunt elk moment dikke druppels (er vallen hier soms serieus hele dikke druppels haha!) regen, maar gek genoeg valt er niks! Het blijft de rest van de middag bewolkt maar that’s it. We gaan een pizzaatje eten in het dorp, woodfired, maar we zijn serieus verwend door onze eigen pizzaoven op Curaçao

en deze pizza’s zijn wel aardig, maar halen het niet bij die van ons zelf. Waar het aan ligt? Onze theorie is dat wij heter stoken, dunnere bodems maken en vooral: betere kaas. Dat is iets hier in de VS iets raars, waar ik al wel vaker over heb geschreven. Je kunt hier geen lekkere kaas krijgen, over het algemeen smakeloos in vergelijking met Nederlandse kaas. Ik denk dat het iets te maken heeft met de regels van de voedings- en warenautoriteit. Importeren mag ook niet. Ik geloof dat zodra er iets van rauwe melk in zit, het al op de zwarte lijst komt!