Ik zal wat meer vertellen over de trip die we gaan maken. Thom en ik wilden al jaren de White Rim Road rijden. Die kun je vanaf de hoge plateaus van Canyonlands National Park in de diepte zien liggen. Het is een route van 160 kilometer en voor een groot deel ben je echt in the middle of nowhere. Om deze trip te kunnen maken, moet je een vergunning aanvragen bij het Nationale Park. Deze worden een paar keer per jaar uitgegeven, en als wij in oktober wilden gaan, moesten we begin mei een vergunning zien te bemachtigen. Peter, Niels en Felix waren ook wel te porren voor deze trip die in de top 5 van mooiste fietsroutes van de VS staat. Er zijn maar een paar vergunningen per dag beschikbaar, dus het was nog spannend of we er eentje konden bemachtigen. Gelukkig wilde Thom wel wat tijd steken in het schrijven van een computer scriptje dat veel sneller door de aanvraagprocedure kon lopen dan wijzelf. Het heeft gewerkt, want het is ons gelukt om een vergunning te krijgen!

Je fietst deze route in combinatie met een 4×4 auto om alle spullen (tenten, slaapspullen, eten, water, kleding, enzovoort) mee te kunnen nemen. Er zijn mensen die het hele stuk in 1 of 2 dagen fietsen, maar wij hebben geen haast en hebben gekozen voor 3 nachten, vier dagen. Dat betekent dat je elke dag ongeveer 40 kilometer aflegt. De kampeerplekken onderweg liggen ook al vast; die reserveer je meteen bij het aanvragen van de vergunning. Je moet alles wat je nodig hebt meenemen, dus moeten we vandaag grote boodschappen doen. Thom en ik hebben een groot deel van het water al ingekocht (in totaal 126 liter), maar al het eten voor onderweg moet nog worden gekocht. We hadden van tevoren al bedacht wat we ‘s avonds willen eten (1x curry met rijst, 1x pasta pesto en 1x noodles), maar het is toch nog een hele klus om alles te verzamelen haha!

We vertrekken maandag en komen donderdag aan het eind van de middag weer terug bij de camping. De 5th wheel blijft op de camping staan. Ik schreef al eerder dat we graag een plekje wilden bemachtigen op de Horsethief Campground, omdat dat redelijk in de buurt van het begin van de route is. Het was nog even spannend of de trip door kon gaan, want er dreigde hier een ‘government shutdown’, wat betekent dat ook alle nationale parken dicht zouden gaan tot de problemen zijn opgelost. Dat zou bekend worden op zondag 1 oktober (moment van schrijven). Gelukkig hadden we een paar dagen geleden al gelezen dat Utah de kosten om de parken open te houden (dit is dé maand waarop de staat druk wordt bezocht door toeristen uit binnen- en buitenland) zelf op zich wilde nemen.

We zullen allemaal gaan fietsen en het rijden in de truck afwisselen. Dat is op sommige stukken misschien nog wel uitdagender dan op de fiets! Wat wel erg leuk is, is dat we al eerder een mooie offroad kaart en gids hadden gekocht waar deze route in blijkt te staan, inclusief alle hoogtepunten langs de route. Er is bijvoorbeeld een hele gave slot canyon waar je in kunt wandelen en natuurlijk waanzinnige uitzichten over de nog dieper gelegen Colorado rivier en Green River.

Terwijl ik deze post aan het schrijven ben, zijn de mannen de Whole Enchilada aan het fietsen. Dat is een lange downhill route vanaf de La Sal bergen die ten zuiden van Moab liggen helemaal terug naar Moab. Ik ben vanmorgen met ze meegereden om ze daar af te zetten en de truck terug naar het dorp te rijden. Het is geen route waar ik warm voor loop (veel te technisch), en toen het vanmorgen boven begon te sneeuwen, was ik blij dat ik lekker warm met stoelverwarming weer terug naar beneden reed haha!