28 april: MTB wedstrijdje

Een paar dagen geleden zag Thom in de winkelruit van een fietsenwinkel dat er vandaag een wedstrijdje was hier vlakbij. Lekker laagdrempelig en dus had hij wel zin om mee te doen. De wedstrijd begon pas aan het eind van de dag (half zeven), dus we hadden alle tijd om wat winkels onveilig te maken 🙂

Eerst langs Pier1import. Een aanrader, wat een gave en kleurige interieurwinkel! We zijn op zoek naar nieuwe stoelen voor bij de eettafel en hier zagen we wel een paar leuke exemplaren staan, dus we komen er misschien nog terug. Daarna door naar de Apple Store. Ik moet echt stoppen met typen en muizen op de laptop, funest voor mijn arm en pols dus een toetsenbordje gekocht waarop ik nu heerlijk ontspannen zit te typen! Mijn muis ook uit de kast gehaald en ik voel meteen veel minder. Toen we daar waren, moesten we natuurlijk ook even de Apple Watch bewonderen! Voor de gadget liefhebbers onder ons: als ik niet tot juni had moeten wachten op eentje als ik ‘m zou bestellen, maar meteen mee de winkel uit had kunnen nemen, dan was ik waarschijnlijk gezwicht. Wat een intrigerend hebbeding!!  Maar tot juni wachten…nope dat duurt me te lang, dan zie ik rond die tijd wel. Na een lunch bij de Cheesecake Factory door na de Antropologie winkel, deze zat veel meer in het centrum van Salt Lake City dan we hadden gedacht en voor we het wisten stonden we om de hoek bij de Temple Square geparkeerd, één van de belangrijkste plekken, zo niet de belangrijkste voor de Mormonen. Eerst even de winkel in voor nog wat knopjes voor in de keuken (we kwamen er nog een paar tekort) en toen natuurlijk even een rondje over het terrein gelopen.

mooie Apple Watch display!

En? Staat ie goed? 😀

De LDS kerk (The Church of Jesus Christ of Latter-Day Saints) is in het begin van de 19e eeuw in het leven geroepen door de propheet Joseph Smith. Het zou een heel charismatisch man zijn geweest die loopbaan begon door zijn volgelingen vanaf een zeepkistje toe te spreken en te vertellen over de visioenen die hij als tiener had; waarin hem verteld werd door god dat alle godsdiensten tot dan toe de weg kwijt waren en hij de profeet was die mensen zou leiden naar hét enige echte geloof. Ook werd hij door een engel geleid naar een plek waar gouden platen met antieke teksten verstopt lagen, deze teksten vormen de basis van ‘the book of Mormons’, één van de boekwerken waarop de kerk gebouwd is (de bijbel is o.a. één van de andere bronnen). Het is een enorm verkondigend geloof, alleen al op het terrein liepen tientallen missionarissen rond die uit de hele wereld komen. Amerikanen zijn over het algemeen al uitbundig vriendelijk, maar hier schrok ik er gewoon een beetje van hoe we continue werden aangesproken met een über vriendelijk ‘HELLO!’. Ik heb moeite met het hoge gehalte ‘het winnen van zieltjes’; in wiens belang is dat?

Een plattegrond van het gebied. Het blijft niet beperkt tot alleen een kerk.

Rond een uur of vier waren we weer thuis, om vervolgens rond half zes richting de wedstrijd te rijden. Ik vond het ook wel leuk om mee te gaan, het was geen lange wedstrijd en lekker weer, dus stoel achterin de bak gegooid en Bickel ook gezellig mee. De aanpak hier is wel even wat anders dan op Curacao! Laat dat maar aan Amerikanen over; alles super goed georganiseerd en er stonden zelfs mensen langs de route om te zorgen dat je niet verkeerd zou rijden. Nu afwachten wanneer de uitslagen online staan, haha, altijd een heikel puntje op Korsou! Soms kreeg je zelfs nooit meer te horen 🙂 Thom had lekker gefietst, het was een mooi parcours tegen de heuvels op, maar wel lastig als je het helemaal niet kent en daardoor fietste hij zichzelf in het eerste rondje lichtelijk voorbij! Ik zat met Bickel heerlijk tegen een heuveltje op in de zon en kon zo mooi de finish aanschouwen. Een goed einde van de dag!

De start

De finish

Thom redelijk uitgepoept! 🙂

Mijn stekkie in de laatste zon!

Kleine toevoeging van mij (Thomas): Bianc is heel lief en vertelt het heel mild, maar ik heb echt fietsles gehad van die Amerikanen hoor. Na de eerste 10 minuten moest ik toch echt afstappen om een minuutje te pakken om weer op adem te komen. Dat klimmen hier is geen kattepis. Wat ook niet meehielp was dat er verschillende categorien waren waar je je voor in kon schrijven.  Er was ook een veteranen categorie. Natuurlijk niet voor mij. Maar toen ik goed keek was dat die voor 40 plussers. Dat vond ik een raar idee. Dat ik al een veteraan ben. Voelt alsof je met een roze strippenkaart mag instappen. Dus ik had me eigenwijs ingeschreven in de (leeftijdsloze) expert klasse (voor de ‘avid mountainbiker’). Dat heb ik dus geweten. Volgende keer ga ik lekker met de oudjes mee. Gezellig.