Zachtjes tikt de regen op het dak… maar we mogen niet klagen, want het was verder de hele dag droog en goed weer. We zitten hier op 2000 meter en ook al schijnt de zon, het blijft lekker fris. Goede reden om vanmorgen op zoek te gaan naar een hot spring die hier in de buurt zou moeten liggen. Nog nooit in een natuurlijk warme bron gezwommen en toen we hier in het visitors center een boekje zagen liggen met de titel ‘Hiking hot springs in the Pacific Northwest’, hoefden we niet lang na te denken!
Hier in Idaho, vooral in het gebied waar we morgen doorheen rijden, stikt het er van. Voor de meesten moet je eerst een stuk wandelen, maar de hot spring die hier 15 min vandaan ligt, lag direct langs de weg. Klonk niet heel aantrekkelijk, maar de foto in het boekje zag er mooi uit, dus we waren toch nieuwsgierig. Bovendien, het was best fris buiten en dan is een warm bad natuurlijk nóg lekkerder! In het boekje stonden de GPS coördinaten en dat was maar goed ook, want er was geen enkele aanwijzing dat daar een spring was. Alleen maar een plek langs de weg waar je je auto kon parkeren en verder niks. Ontzettend leuk dus als je dan vervolgens een paadje ontdekt en een paar minuten later inderdaad bij een poel glashelder water staat! Heerlijk warm, net badwater, precies goed! Het warme water kwam iets verderop gewoon uit de grond en via een beekje stroomde het de poel in om aan de andere kant weer weg te spoelen. Het was ook echt super schoon, met kiezels op de bodem. Heerlijk gebadderd dus vanmorgen, het betere werk na al die ‘military showers’!
Daarna op de terugweg bij het visitors center van het park een permit gehaald om de grotten te bezoeken. Het landschap is hier echt heel ruig. We moesten eerst een kleine 1,5 km door een lava landschap lopen. De vulkanen die hier stonden, zijn zo’n 2000 jaar geleden uitgebarsten, maar het lijkt alsof het 10 jaar geleden is gebeurd, zo wordt het landschap er nog door bepaald. Alles is zwart. De grotten waren echt geweldig. Ze zijn ontstaan door hete lava stromen die onder een al afgekoelde toplaag heen bewogen. Hierdoor zijn een soort tunnels ontstaan. Op de meeste plekken zijn ze als een mislukte soufflé in elkaar gezakt, maar op een paar plekken kun je er nog doorheen lopen.
Het was heel grappig, want er was ook een schooltripje gaande en we waren de kinderen elke keer net voor, maar op een gegeven moment waren we in een waanzinnige grot vol ijs en ijspegels, waar je via een kleine opening in ging (je moest ook echt een zaklamp bij je hebben anders zag je niks) en toen we er weer uit wilden lopen, hoorden we hoge stemmetjes en werd de ingang van de grot volledig verspert door allemaal 8/9 jarigen die naar binnen kropen. De eersten schrokken zich een hoedje van ons en al helemaal toen Thom spookgeluiden begon te maken, lol. We moesten wachten totdat alle kids binnen waren, voordat we zelf weer naar buiten konden!
Het is apart om te merken dat ze je in National Park (binnen bepaalde grenzen) best wel je gang laten gaan, terwijl de Amerikaanse samenleving in zijn algemeenheid soms juist een gevoel van angst, indekken en waarschuwen afgeeft. In het park zie je wel hier en daar een waarschuwing, maar mag je op eigen houtje die grotten gewoon in, ook al was best wel geklauter over scherpe stenen en was het in de grotten zelf ook nog eens op plekken heel glad (genoeg gelegenheid voor valpartijen en blessures). Ze laten de natuur zoveel mogelijk in hun waarde en dus geen aangelegde trappen, paadjes en dergelijke. Erg leuk.
De rest van de middag lekker rond de camper doorgebracht. Nog een kastje geschilderd en een stukje hardgelopen. Het gaat met de training al de goede kant op, ik ren met de app Runtrainer en het is leuk om te merken dat je snel vooruit gaat. Morgen rijden we via een scenic route richting Salmon, we kijken wel hoever we komen! Geen omlijnde plannen dit keer 🙂
WAT.. ONTZETTEND..COOL!!! Lijkt mij het gaafste wat jullie tot nu toe gedaan hebben 😀 Helen national park is ook nog te zien hoe daar de vulkaan heeft uitgebarsten.. Erg gaaf ook. VEEEL PLEZIER!
mount st Helen…