17/18 juli: Aan de rand van de Grand Canyon

We zijn weer verhuisd! Staan nu vlakbij de Grand Canyon. Deze is verdeeld in een zuid- en een noordkant. Aan de zuidkant komen de meeste toeristen, want het is meer ontwikkeld en het is makkelijker om er te komen. Aan de noordkant komen maar iets van 10% van de hoeveelheid mensen. Het ligt maar een dik uur rijden bij Kanab vandaan waar we de afgelopen dagen hebben gestaan, dus een nobrainer om naar toe te gaan.

Gisteren zijn we bijna de hele dag op de camping geweest. Omdat het best warm was en wij een heerlijk grote boom met picknicktafel bij onze plek hebben, zaten we ’s middags buiten wat werkdingen te doen achter de computer. Ik moet bijna elke dag wel wat doen. Ik heb bijvoorbeeld voor de hele zomer social media posts klaarstaan, in voorbereiding op mijn boek dat vanaf begin september beschikbaar is. Ik heb daardoor al meer dan 150 preorders binnen gekregen. Het is geweldig hoe je tegenwoordig niet meer afhankelijk hoeft te zijn van anderen om je publiek te bereiken.

Terwijl we bezig waren, kwam de buurman ‘even’ kletsen. Zij hebben net hun huis verkocht en staan op het punt om 2 a 3 jaar te gaan reizen met hun camper. Ze hebben 10 jaar lang een outdoor adventure bedrijf gehad en nu verkocht. Ze zijn geredelijk gestressed en proppen hun storage unit vol met spullen uit hun huis die ze niet mee gaan nemen onderweg. Ik kan me nog goed herinneren hoe het was om weg te gaan uit Nederland en spullen in te pakken, te verkopen, weg te gooien en afscheid te nemen van vrienden en familie. Het is in oktober alweer 10 jaar geleden! Het kost veel energie en dan hebben zij ook nog een jongetje van 2,5 rondlopen.

Ze komen allebei uit het diepe zuiden in Alabama, maar zijn heel vrijdenkende mensen. Hij nodigde ons uit om mee te eten. Hij had een vriezer vol liggen met vis uit Alabama. Echt super aardig. Het was heel gezellig. Thom had nog een interessant gesprek met hem over wapens. Hij heeft er drie. Eentje om te jagen en twee om zichzelf te beschermen. Thom vertelde dat wij geen wapens hebben en ook niet het gevoel hebben dat we er eentje nodig hebben. Toen hij ook nog vertelde dat in Nederland niemand wapens heeft, was hij met stomheid geslagen. ‘Maar wat doe je dan als er bijvoorbeeld bij je wordt ingebroken?’. ‘Nou, dan bel je de politie.’ ‘Maar wat als de inbreker een wapen heeft?’ ‘De kans dat die een wapen heeft, is vrij klein, want behalve zware criminelen, heeft niemand wapens’. ‘Maar als je dan wilt jagen?’ ‘Niemand jaagt in Nederland, als er teveel herten zijn, dan is de jacht daarop georganiseerd en gaat men niet zomaar het bos in om te schieten!’.

Het was zo grappig dat hij geen idee heeft dat het ook anders kan, maar hier in Amerika kunnen ze echt niet meer terug en ik zal je zeggen, de meeste mensen willen hier ook echt hun wapens niet inleveren.
Nu staan we op een mooie camping, weer een stuk hoger en dus lekker koel. We kijken uit op een bergweide vol dennenbomen en berkenbomen. Heel rustig is het hier, heerlijk! Terwijl ik dit postje afschrijf, zit ik aan de rand van de Grand Cayon met een prachtig uitzicht, op de camping hebben we geen bereik, maar aan de overkant van de weg, gaat er een weg naar een uitzichtpunt, 15 minuten rijden. Hier staan gewoon picknicktafels langs de rand en er is geen kip!