11 oktober: Grand Canyon

We hebben er vandaag een glimp van opgevangen, nog niet uitgebreid, want we wilden ons vooral concentreren op het vinden van een kampeerplek, maar het is een natuur fenomeen dat bijna niet te bevatten is. We kwamen het park binnen gereden via een weg die grotendeels langs de rim loopt en op verschillende plekken heb je uitzichtpunten waar je kunt stoppen. Het is zó groots, dat het letterlijk je voorstellingsvermogen te boven gaat. Mijn zus heeft hier ook al eens gestaan en zei dat we zeker een paar dagen moesten blijven om het op je in te laten werken. Een grappig voorbeeld is dat je op een bord leest dat de hoogte vanaf de Colorado rivier in de diepte tot aan de rim op een bepaald punt 1000 meter is. Een klif van een kilometer hoog dus. Het is dat dat op het info bordje staat, want het is heel moeilijk om dat ook echt zo te zien. De rivier in de diepte zien je ogen eigenlijk als een klein kabbelend beekje en daardoor wordt de klif ook een stuk minder hoog. Heel gek.

Morgen gaan we met een helikopter over de Grand Canyon vliegen en ik hoop dat we dan ook een stukje omlaag gaan, de canyon in. Ik denk dat je dan meer een gevoel krijgt voor de afmetingen en de grootsheid van dit alles.

Zoals ik al zei, we hebben niet heel veel gezien vandaag, we staan hier nog de rest van de week, dus alle tijd. We moesten vooral vandaag op zoek naar een kampeerplekje, want de campings zitten allemaal bomvol (waarschijnlijk al maanden van te voren volgeboekt) en dus waren we aangewezen op een bos gebied, net buiten het park, waar je gratis mag kamperen. We hadden er niet zo veel van voorgesteld, maar het is hier prachtig en ruikt heerlijk naar dennenbomen. We hadden de camper geparkeerd bij de eerste zijweg en vandaar is Thom gaan scouten met de fiets. Uiteindelijk kwamen we bij een erg leuke plek uit, maar bij nadere inspectie bleek er veel glas op de grond te liggen en gingen de voelsprieten uit. Duidelijk een ruitje dat was ingeslagen en dat is geen goed teken, dus zonder twijfel besloten we rechtsomkeer te maken en verder te zoeken. Het was ook wel erg afgelegen en nu staan we op een plek waar veel mensen kamperen (zo’n 150 meter afstand tussen elke plek) en langs een ‘doorgaande’ weg, waar af en toe een auto overheen komt en je mensen ziet wandelen en fietsen. Erg leuke plekje, vlakbij een kern met wat restaurants, supermarktje en ook het visitors center met notabene een IMAX bioscoop waar ze een National Geographic film over de Grand Canyon draaien. Vast leuk om te zien!

Claar en Paul waren dezelfde weg gereden als wij en kwamen ook helemaal vol enthousiasme hier aan. Ze waren vanuit Page (Lake Powell) vrijdag naar Phoenix gereden voor de paspoorten en gisteren via Sedona terug deze kant op. Sedona ligt ook in een prachtige omgeving en is echt een toevluchtsoord voor inwoners van onder andere Phoenix, waar het in de zomer bloedheet wordt. Het was nu nóg heel warm vertelden ze en het klimaat in Sedona was een verademing.

Terwijl we vanavond rondom ons gasvuurtje zaten, hoorden we sinds lange tijd de coyotes weer huilen naar elkaar, mooi geluid blijft dat!

Hier ziet de canyon er nog uit als een grote scheur in het landschap.

Toetje

Vannacht wordt het hier maar 8 graden!