9 juli: Bryce National Park

Wauw. Wat hebben wij een gave wandeling gemaakt vandaag! Eén van de mooiste hier in de VS tot nu toe durf ik wel te zeggen.

We gingen vandaag eigenlijk pas laat op pad, omdat we om half twaalf eerst de groep 8 musical wilden kijken via de Livestream van de school van mijn nichtje Elize. Glashelder was de verbinding en heel bijzonder om zo in the middle of nowhere dit te kunnen zien. Ik heb meerdere musicals gezien van neefjes en nichtjes en ook van kinderen van vrienden van ons en ik krijg er altijd tranen van in mijn ogen. Vind het zo aandoenlijk. Het is een belangrijk moment in hun leven, ze voelen zich zo groot, maar ze zijn nog zo ‘klein’. Mijn ouders zijn in Frankrijk, mijn andere zus was in Amsterdam en dus zaten we van tevoren allemaal in de familie whatsapp te kletsen voordat het begon. Echt heel apart dat we dit zo ver van elkaar vandaan, toch met elkaar konden delen.

Na de lunch reden we met de fietsen achterin naar Bryce National Park. We hadden al gezien dat er door een deel van het park een fietspad loopt en het leek ons wel erg leuk om de auto te parkeren en dan door het park te fietsen. Bij het bezoekerscentrum natuurlijk eerst even naar binnen. Het was behoorlijk druk dus na een film over het park (altijd leuk om te zien), bleven we niet al te lang hangen.

Bryce is vooral bekend om z’n Hoodoos, die zich het beste laten omschrijven als een soort torens van nat zand. Weet je wel die je vroeger (ik nog steeds wel) maakte op het strand? Onder invloed van het weer (vrieskou en warmte) en erosie zijn deze kolommen ontstaan. 55 tot 35 miljoen jaar geleden lagen in deze regio grote meren en de rode stenen die we nu zien, is het sediment uit deze meren. Door het verschuiven van tektonische platen zo’n 20 tot 15 miljoen jaar geleden is deze regio meer dan 3,5 kilometer omhoog gekomen, dit plateau wordt het Colorado plateau genoemd, dat niet alleen een groot deel van Colorado beslaat, maar ook bijna heel Utah, een groot deel van Arizona en New Mexico.

Wanneer we op een gegeven moment bij de rand staan te kijken naar het uitzicht, zie ik een pad lopen door een prachtige Hoodoo formatie. Langs de hele rim loopt een wandelpad en je kijkt neer op deze formaties. Wat mijn ouders al hadden verteld, was dat je naar beneden kunt lopen, tussen de formaties door. Dit pad zag er wel heel aantrekkelijk uit en dus fietsen we weer een stuk terug naar de trailhead. We zijn niet de enige die hier willen wandelen, maar het is al bijna 5 uur en wat we hoopten, blijkt ook zo te zijn: de meeste mensen die we tegenkomen zijn weer op weg omhoog als wij nog naar beneden lopen.

Het was echt een prachtige wandeling! Niet super lang, ik denk iets van 3,5 kilometer. Terwijl we naar beneden lopen, doe ik een schietgebedje dat ik geen last krijg van mijn voet, want dan moeten we meteen rechtsomkeer maken. Ik heb al een paar maanden een blessure aan de bal van mijn voet, waardoor ik bijna niet heb kunnen wandelen en ook met sporten moet opletten. Fietsen gaat gelukkig prima! Maar ik heb helemaal geen last, dus het lijkt erop dat het voorbij is! Echt heel fijn. Ik zal verder de foto’s laten spreken, die zeggen meer dan mijn woorden!