7 juli: Bij twijfel niet doen?

Tekst bij foto: zo door elkaar geschut ziet de camper er na een rijdag zelden uit! ?

We besluiten hier weer te vertrekken, ook al staan we hier prachtig, het is ook erg warm en enorm stoffig. Bovendien staan we wel heel erg alleen en dat voelt toch niet helemaal lekker, zeker als bijvoorbeeld Thom een paar uur weggaat om te fietsen. Thom vindt het wel jammer, want we staan hier midden tussen de trails, maar we vinden een leuk campinkje 50 minuten verderop, wat hoger gelegen en aan een meertje en vandaar uit kunnen we ook makkelijk naar de trails en Bryce National Park rijden.

Als we bij de weg aankomen die naar de camping gaat, zien we dat deze niet geasfalteerd is en zien we ook dat het nog een dikke 10 kilometer naar camping is. De weg ziet er verder prima uit, dus we slaan af, maar al na een paar minuten blijkt het een wasbord weg te zijn en trillen we bijna van onze stoel. Thom weet wel een sweet spot te vinden, waardoor het wat minder schut, maar dan nog gaan we maar iets van 15km per uur! Toch zetten we door. Bij de camping wacht ik bij de ingang en Thom gaat er op de fiets even doorheen. Hij vindt wel een leuk plekje, maar als we de camper hebben ingeparkeerd, kijken we nog een beetje rond en zien we bij echt elke camper/caravan een generator klaarstaan om als de avond valt lekker te gaan brommen…oei…wij hebben een beetje en kort lontje als het om generatorgebrom gaat, hoe vaak we al niet tegen elkaar hebben gezegd dat we niet snappen dat mensen geen zonnepanelen nemen, het lijkt me zelf namelijk ook helemaal niet fijn om elke avond in de herrie te zitten!

We eten even een broodje aan de picknicktafel om er zeker van te zijn dat ons humeur niet beïnvloed wordt door honger, want het is inmiddels alweer 2 uur, maar besluiten dan toch om weer te vertrekken. Ik had een leuke boondockplek gezien een paar kilometer terug, met ik dacht een picknicktafel. Daar aangekomen, zetten we de camper langs de weg en lopen we de plek op. Ja het ziet er wel mooi uit, met hoge bomen die lekker veel schaduw geven en inderdaad een picknicktafel. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar mijn gevoel zegt dat we niet moet blijven en terug moeten rijden naar het gebied waar we vanmorgen vandaan kwamen. Thom verzucht een beetje, maar ik merk dat hij ook niet echt een klik heeft met deze plek. En ook hier geldt, als hij gaat fietsen en ik zit hier helemaal alleen… hmmm, voelt ook niet jofel. Dusssss, we stappen weer in de auto. Terug naar af haha!

Er waren in de buurt van waar wij stonden, nog twee boondockgebieden, die net wat hoger liggen dan waar wij vandaag kwamen, dus qua temperatuur misschien net wat koeler. Bij onze vorige plek tikte de thermometer de 37 graden aan en dat is wel wat veel als je zonder schaduw staat en de zon pas rond 9 uur onder gaat.

Het is een goede beslissing, want het eerste gebied dat we inrijden en dat nog geen 15 minuten bij Bryce National Park vandaan ligt, is super leuk. Het is net een camping, maar dan enorm ruim opgezet. Thom fiets even rond (inmiddels heeft hij vandaag zijn kilometers wel weer gereden!) en vind een mooie ruime plek, langs de rand met een vrij uitzicht en hoge naaldbomen voor schaduw. Het voelt heel anders om hier te staan, we hebben wel buren, maar die staan zeker 100 meter verderop. Het was me het rijdagje wel, niet helemaal wat we hadden verwacht toen we vanmorgen vertrokken, maar ook niet heel vervelend. We hebben de tijd!