Als we rond half elf in de auto stappen om naar Moab te rijden, zeg ik tegen Thom dat ik geen zin heb om als een idioot ons todo-lijstje af te werken vandaag. Ik ga liever morgen ook nog een keer het dorp in. We hebben in Las Vegas al volle dagen gehad! Hij moet even schakelen, maar is het wel met me eens. Laten we in een lagere versnelling gaan en het vakantietempo omarmen. Je zou denken: jullie hebben alles nu toch wel gedaan wat er moest gebeuren? Maar toch zijn er nog wat losse eindjes: de banden van de truck zijn aan vervanging toe en dus moeten we langs een bandenspeciaalzaak. Thom dacht dat hij een schaduwtent had besteld, maar had uiteindelijk de bestelling online niet afgemaakt. Verder moeten we een lading water inkopen, langs een fietsenwinkel (het mechanisme waarmee zijn zadel op en neer kan, doet het niet goed), langs het postkantoor en de biowinkel (nog wat losse boodschapjes).

Als we bij de garage komen rond half één, geeft de eigenaar aan dat hij vol zit voor die dag. Hij raadt ons aan om morgen rond 7:30 (!) in de rij te gaan staan, om zeker te zijn dat onze auto onder handen kan worden genomen. We hebben geen keus en met een restje jetlag valt het vast mee om hier om 7 uur weg te rijden! We doen nog een lunch en koffie en rijden dan terug naar de camping. Ik wilde eigenlijk vandaag mijn eerste bericht online zetten, maar morgen hebben we alle tijd terwijl we wachten.

Eind van de middag besluiten we een rondje te gaan fietsen. Het is voor mij alweer lang geleden, vorige zomer waren we een maand in Colorado, maar toen had ik mijn teen gestoten en waarschijnlijk gebroken, waardoor ik wekenlang mank liep. Er is verder niemand en we rijden een super leuk rondje. Niet al te technisch en met prachtige vergezichten. Echt heel leuk om weer te fietsen!

Nu zit ik even met mijn laptop op schoot op de bank te schrijven, terwijl Thom onze tent opzet. We hebben namelijk een erg gave trip voor de boeg: we gaan de White Rim Road rijden volgende week! Een fiets/4×4 route van 160 kilometer door de wildernis van het Canyonlands National Park. En dat doen we niet met z’n tweeën, maar met z’n vijven! Morgen eind van de dag komen drie goede vrienden aan: Niels, Felix en Peter en met hen gaan we de komende week op stap. Ik heb er super veel zin in. Ik zal in een volgende post wat meer vertellen over deze route die in de top 5 staat van meest bijzondere fietsroutes in de VS.