We zijn weer onderweg! Het is echt heerlijk om weg te zijn uit de stad. Het werd nog even een beetje spannend gemaakt, want gisteren ging Thom langs de bandengarage, omdat de rechterachterband heel langzaam leegliep. Wij dachten deze even te laten repareren en dan klaar, maar er bleek een schroef in te zitten en die zat zo dat de band vervangen moet worden. Dus Thom meteen in de telefoon hangen naar allerlei bandenspeciaalzaken om een nieuwe te lokaliseren, maar dat was nog niet zo eenvoudig. We hebben Pirelli banden, die Thom online heeft uitgezocht en die hebben deze zaken blijkbaar niet op voorraad: bestellen kost een week! Euhm….nog een week hier blijven, daar hebben we heul weinig zin in. Na wat gegoogle, blijkt dat je best nog even kan rijden met zo’n schroef en aangezien de band echt heel langzaam leeg loopt, nemen we de gok. We bestellen de band bij een garage in de buurt van onze volgende bestemming en besluiten onderweg wat vaker te stoppen en de bandenspanning te checken. Beetje een risico, want het gewicht van de camper rust ook nog op de band.
Gelukkig vond de garage waar we de camper naar toe hadden gebracht geen bijzondere dingen en dus konden we die gisteren in de loop van de middag weer ophalen. Omdat de warmte erg meeviel, besloten we de koffers te pakken, uit het hotel te vertrekken en lekker in de camper te gaan slapen. De mannen van de garage hadden de airco al voor ons aangezet om te testen of deze het goed deed en dus was deze al lekker koel toen we ‘m weer op het RV park neerzetten. De rest van de middag alle koffers en een enorme lading boodschappen uitgepakt en ingeruimd. Altijd een flinke klus, maar wat onwijs leuk om weer in ons rijdende huisje te zitten!
Vanmorgen zitten we om zeven uur in de auto. We gaan naar Ducks Creek in Utah. Dat ligt op bijna 3000 meter hoogte dus lekker koel. Ongeveer vier uur rijden. Wat grappig is, is dat we eigenlijk helemaal de andere kant op wilden gaan, richting Flagstaff in Arizona, maar door een gesprek met een man in een winkelcentrum in Las Vegas zijn we nu hiernaar toe onderweg. Hij tipte ons deze plek, toen we vertelden dat we met een camper aan het reizen zijn.
We hebben geen reservering voor een camping, want alles zat al vol voor dit weekend, dus we moeten hopen dat we een plekje vinden. Dan kun je het beste vroeg in de middag aankomen anders zijn ook de first come, first serve plekken vergeven. Het rijden gaat prima, de band blijft netjes op spanning en de flinke klim naar dit gebied gaat ook goed. We zien de thermometer in de auto steeds verder zakken, heerlijk! Ik word altijd wel een beetje zenuwachtig als we een plekje moeten bemachtigen en heb het idee dat iedereen die ook de bergen inrijdt, ook gaan kamperen! We hebben een meertje op het oog waar twee campings aanliggen. De eerste camping is hartstikke druk. Het is ook best wel krap, dus Thom wacht langs de weg, terwijl ik de camping oploop om even te kijken. Er rijden meerdere auto’s de camping op en af dus ik concludeer al snel dat deze vol is. Terwijl die auto’s alweer doorrijden naar de volgende camping (in mijn hoofd dan), moet ik nog teruglopen dus effe de pas er in haha (met zweetdruppeltje). Van de volgende camping weet ik dat dat voornamelijk plekken zijn die je moet reserveren, dus of het de moeite waard is om te checken weet ik niet. Thom hakt de knoop door en besluit op de fiets even een rondje te doen om te checken. Hij komt met opgestoken duim terug dat hij iets heeft gevonden! Blijkbaar toch een paar plekken first come, first serve, waarvan er nog twee vrij zijn. Echt zo fijn dat we niet verder hoeven te zoeken. Er was nog een derde camping een stukje verderop en anders hadden we ook nog bij een boondockgebied kunnen gaan kijken, maar dit is wel heel erg relaxed.
Echt heerlijk om weer in de natuur te staan! Afgezien van een ietwat irritant gillend kindje af en toe, is het lekker stil! Nog een leuke bijkomstigheid is dat er een MTB trail om het meer loopt en dwars door de camping en we zagen ook al een busje van een MTB tourbedrijf uit Moab over de camping rijden, dus daar gaat Thom vast even een praatje mee maken, om te vragen waar zij gaan fietsen.