20/21 juli: Rainbow Rim Trail

Hier een uur rijden vandaan is een single track fiets trail van bijna 45 kilometer die min of meer langs de rand van de Grand Canyon loopt. Heel bijzonder, want ook al fietsen we vaak op erg mooie plekken, bij National Parks heb je over het algemeen alleen maar wandelroutes en is fietsen verboden. Tenzij je op de weg blijft of zoals bij Bryce er speciaal een fietspad is aangelegd.

We hebben allebei niet zo heel veel zin om te gaan kamperen, maar we weten eigenlijk wel dat het heel erg de moeite waard zal zijn om toch te gaan. Dus niet al te lang over nadenken, lekker spullen pakken en gaan. Ik bak nog een brood en muffins met bosbessen en we nemen vega worstjes en rijstsalade van gisteren mee voor avondeten. Eigenlijk wilden we gaan fietskamperen, maar het weer is niet heel stabiel, veel onweersbuien, dus we besluiten om halverwege de trail te gaan kamperen en van daar te gaan fietsen.

Het was een goed idee, want als we na het fietsen terugkomen bij de tent, is er nog zon, maar zijn we aan alle kanten omringt door hele donkere wolken en onweersgerommel. We zitten nog even in de zon, maar al snel verdwijnt ie. We kunnen nog snel een worstje roosteren, voordat het losbarst en we ons avondmaaltje op moeten eten in de auto. Het heeft ook wel iets heel komisch om zo in de auto te zitten en we zetten een serietje aan op de iPad wachtend tot de regen weer stopt.

Het lijkt een beetje een terugkerend weerbeeld te zijn hier. De dag begint met zon en heel vriendelijk en rustig weer, dan in de loop van de middag komt er steeds meer bewolking en tot nu toe hebben we elke dag onweer aan het eind van de dag.

De trail was erg leuk, niet heel technisch, maar daardoor heel flowy. Je rijdt voornamelijk door het bos, met mooie stukjes met hoog groen gras en af en toe sta je plots weer oog in oog met de Grand Canyon. Het is zo groots, dat het moeilijk te bevatten is wat je ziet.

We hebben echt een heel mooie kampeerplek gevonden. Terwijl we in de auto reden (een dik uur), kwamen we niemand tegen, maar hier rond de trail zien we toch best wat mensen kamperen. Dat heeft wel iets gezelligs, ook al sta je ver van elkaar vandaan. We staan direct aan de rand en het uitzicht is echt fenomenaal. Het gekke is, doordat het zo groots is, heeft het ook iets afstandelijks. Je kunt er ook niet bij. Er zijn geen paden naar beneden, sterker nog, het gaat praktisch loodrecht omlaag waar we staan, dus alles wat je ziet is heel onbereikbaar. Daar waar je wel de canyon in kan lopen, zijn het meteen waanzinnig hikes van een paar dagen, alleen voor de heel geoefende loper. Ik vraag me af of wij het zouden kunnen, het lijkt me wel heel leuk om te doen. Je schijnt door meerdere klimaatzones te wandelen. Hier bovenop de rim is het nu rond de 25 graden overdag, maar beneden in de canyon schijnt het nu bloedverziekend heet te zijn met iets van 43 graden. Eén ding is zeker, dit is niet het goede seizoen om te gaan.

We slapen redelijk goed (ik heb nooit hele hoge verwachtingen van slapen op een matje in een slaapzak) en het weer blijft de rest van de nacht gelukkig rustig. Als we wakker worden, schijnt het zonnetje en gaat Thom alleen fietsen, ik hoef niet zo nodig nog een stuk. Ik kijk nog een serietje, teken wat op mijn iPad en lees mijn boek (ben bezig in The Dutch House) met uitzicht over de canyon. Na twee uur komt Thom weer terug en pakken we alles in om weer terug te rijden. Het was een goed idee om gewoon te gaan en nu is het weer extra fijn om in ons rijdende huisje te zijn. Terwijl ik dit schrijf, zitten we binnen, regent het en dondert en bliksemt het fors. Ik schrik me elke keer een hoedje als de donder dichtbij is, dus heb maar even mijn noisecanceling koptelefoon opgezet!