De dierenarts stond bijna te stralen in de behandelkamer, toen hij vertelde hoe hij volledig in het duister tast over wat de bulten op Bickel haar kop veroorzaakt. Hij heeft het er duidelijk uitgebreid met verschillende collega’s over gehad en was enorm verbaasd dat het geen kanker was. Vanuit zijn professionele oogpunt, is het natuurlijk een super interessant probleem. Het is niet leuk dat we het nog steeds niet weten, maar aan de andere kant lijkt het niet levensbedreigend, is Bickel vrolijk en dat is het belangrijkste. Het is een enorm aardige kerel en nam uitgebreid de tijd om ons bij te praten en te vertellen dat de arts die voor het lab werkt, precies wist waar Curacao ligt, omdat ze er al 6 keer was geweest om te duiken! Klein wereldje :-).
Toen we klaar waren, zijn we naar Emigration Canyon gereden. Er was hier een leuke lunch plek en deze canyon is een belangrijke historische plek, omdat via deze route tienduizenden mensen na een trektocht van zo’n 2000 km in Salt Lake City aankwamen. Tot 1846 woonden een grote groep Mormonen in Nauvoo Illinois, ze waren daar echter niet langer welkom en moesten een nieuwe plek vinden om te settlen. In overleg met onder andere ‘mountain men’, die het onontgonnen gebied goed kenden, werd de plek en route min of meer bepaald. Op de kaart kun je goed zien wat een enorme afstand al die mensen hebben afgelegd. Tot 1868 leggen alle emigranten de route af te voet en/of met paard en wagen. Een enorme operatie als je je bedenkt dat ze ook allemaal proviand mee moesten nemen. Na 1868 is de spoorlijn klaar en werd de reis een heel stuk eenvoudiger.
Een monument op de plek waar Brigham Young de vallei voor het eerst zag en besloot dat dit de plek was waar ze zich zouden settlen. Het is niet alleen een ode aan hem, maar ook aan alle Mountain Men die dit gebied inclusief de kust provincies California, Oregon en Washington ‘ontgonnen’ hebben.
Na lekker geluncht te hebben op een gezellig terras (ik een veggie burger met frietjes en Thom macaroni and cheese. Geen chocolate fudge brownie…we zijn nog steeds suikervrij!), besloten we om iets verderop een stuk te wandelen. Een prachtige wandeling langs de rand van een berg en omdat we al vrij hoog zaten, met hele mooie uitzichten. Heel veel wilde bloemen en zelfs wilde lavendel langs het pad. Ik voelde me een beetje Heidi :-)!
Wilde lavendel
