1 oktober: Rock hounden

NB. Deze blog is van twee dagen geleden. We hadden geen internet dus ik kon ‘m nog niet live zetten.

Heerlijk dagje vandaag ondanks dat de thermometer op een gegeven moment 36 graden aangaf. Thom was gaan fietsen vanmorgen en Clara en Paul waren de Negro Bill Canyon wandeling gaan maken, die Thom en ik in april al gewandeld hebben. Echt een prachtige wandeling en zij kwamen ook heel enthousiast terug. Ik had dus het rijk alleen en besloot meteen mijn 30 minuten Jillian sport te gaan doen (het was nog koel en dan had ik dat mooi gehad) om daarna lekker een serietje te kijken, 2 broden en een koek te bakken voor Claar en Paul. We gaan vanaf morgen een paar dagen los van elkaar trekken en zien elkaar zondag weer, de avond voor de 65^ste verjaardag van Clara.

Rond half één was Thom weer terug en hebben we heerlijk afgekoeld in de rivier. Meteen even mijn haar gewassen, want er was meer water uit onze tank gelopen dan we dachten, toen we in Price ‘m langs de weg hadden geparkeerd om daar te lunchen. Hij stond toen een beetje scheef en onderin de camper zit een soort overloop leidinkje waar het water, ter indicatie, uitloopt als de tank vol is, maar die dus ook water lekt als de camper niet horizontaal staat. Het is niet zo heel erg, we staan hier maar een paar dagen, maar wat minder douchen kan dan geen kwaad :-).

Rond vier uur kwamen Clara en Paul weer terug en Claar was nog wel te porren voor een ‘stenen zoek’ tripje, dus hopten we samen met Thom om kwart over vier weer in de auto op weg naar een bekende plek waar je agaat kan vinden. Het was ongeveer 40 minuten rijden, een prachtige route en zoals altijd met dit soort tripjes, is het op het einde een kwestie van spoorzoeken. Je laat de meute achter je en bent dan echt in je eentje in de natuur. Clara vond het eigenlijk iets te spannend, maar wij kennen de auto best goed en met de 4WD aan, ging het prima. Dat had je wel nodig, want aan mul zand wil je je met een 2WD niet wagen. We zagen nog een paar prachtige, voor ons nieuwe, boondock plekken, echt waanzinnig dat je zo in de natuur kunt kamperen. De aanwijzingen klopten verder goed en na een km of 5 off road parkeerden we de auto en zagen al meteen stukjes rode agaat liggen. Er is daar een klif van een soort mergel (zachte steen), waar je kon zien dat mensen al flink hadden zitten hakken. We hebben volgens mij een paar leuke exemplaren gevonden, morgen bij daglicht maar eens goed kijken! Ik merk altijd dat ik tijdens het zoeken heel enthousiast ben over bijna alles en dan de volgende dag me afvraag waarom ik sommige stenen in godsnaam in mijn tas heb gestopt :-D.

Nu is het al bijna acht uur, is Clara aan het koken, zit ik even dit blogje te schrijven en gaan we zo buiten aan de picknick tafel bij een vuurtje wat eten. Helaas kan ik ‘m niet meteen online zetten want onze internet verbinding doet het niet. Waarschijnlijk moeten we morgen even langs een Verizon kantoortje om te kijken wat het probleem is.