Heel grappig om in een plaatsje wakker te worden, waarvan je de dag er voor nooit gedacht had dat je er terecht zou komen. Het was vannacht weer -10, maar we beginnen er gewoon aan te wennen! De deur blijft wel dicht en dat vind ik altijd wel jammer, want ik vind het heerlijk om de deur open te hebben. Dat is ook zo geweldig aan wonen op Curaçao, altijd staat alles daar open!
We kunnen hier niet vertrekken zonder even te gaan kijken bij de Aztec National Monument. Het ligt echt om de hoek van het RV park waar we staan en dus kunnen we lekker lopen. Handschoenen aan en muts op! Het is gelukkig stralend weer. We worden vriendelijk ontvangen door een ranger die ons wat meer vertelt over de ruïnes en er is zoals altijd weer een mooi museumpje met meer info. Het is niet zo dat hier Aztec indianen hebben geleefd:
‘Early settlers mistakenly thought that people from the Aztec Empire in Mexico created these striking buildings. They named the site “Aztec,” a misnomer that persisted even after it became clear that the builders were the ancestors of many Southwestern tribes. The people who built at Aztec and other places throughout the Southwest were called “Anasazi” for many years. Archeologists had adopted that word from the Navajo language, which they understood to mean “ancient ones,” and then popularized its use. Most Pueblo people today prefer that we use the term “Ancestral Puebloans” to refer to their ancestors.’
We kijken een film van 15 minuten en het valt ons op dat er van verschillende invalshoeken naar de ruïnes wordt gekeken. Vanuit het perspectief van de Indianen in deze regio zijn het geen ruïnes, maar voornamelijk spirituele plekken die nog altijd in gebruik zijn. De blik van de archeologen is technischer en wetenschappelijker van aard en volgens hen is deze plek vanaf ongeveer 950 na Christus, 200 jaar in gebruik geweest en toen verlaten. Volgens hen is het onduidelijk waarom de mensen zijn weg getrokken, volgens de overlevering van de Indianen was het nooit de bedoeling om hier te blijven, maar uiteindelijk verder te trekken.
Het is een interessante plek en als we de restanten van de gebouwen bekijken, dan zie je dat er met veel aandacht gebouwd is en volgens de informatie hebben ze er 30 jaar over gedaan voordat het af was. Het is bijzonder om doorheen te lopen.
We lunchen in de camper en rond drie uur gaan we nog een stukje fietsen. Er ligt hier een mooie single track van zo’n 20 km en het is leuk om te zien dat hier duidelijk een actieve MTB groep is, want de trail is heel goed onderhouden en op meerdere plekken zijn een soort recycle kunstwerkjes neergezet. We komen rond half zes weer bij de auto aan en ik ben blij dat we er zijn, want het wordt snel erg koud! Gelukkig had ik me warm genoeg aangekleed!
Ze bouwden dikke grove binnenmuren die ze dan afwerkten met mooie stenen. 
Je ziet hier mooi de kwetsbare woestijngrond. Als je dit relief ziet, loop er nooit overheen want het duurt jaren voordat de natuur het heeft hersteld. Het is een manier om te overleven in dit dorre klimaat. 
Mijn sjaal begint steeds langer te worden! Als ie ongeveer even langs is als ikzelf, dan is ie klaar!
