7 juli: RIP Bickeltje

Toch veel sneller dan we hadden verwacht, is Bickeltje vanmorgen ingeslapen bij de dierenarts hier in Comox Valley. De lol was er voor haar af en de beslissing was heel verdrietig, maar niet lastig voor ons. Ze was de laatste paar weken flink achteruit gegaan, maar we hadden allebei zoiets van: als ze nog een botje wil eten, in het water wil zwemmen en af en toe met de frisby speelt, dan is het goed. Vorige week zat ze zelfs nog een paar keer bij ons op de supplank, luid snurkend 🙂

Gisteren zat ik haar een beetje te bekijken en met een knoop in mijn buik realiseerde ik me dat we niet naar Telegraph Cove moesten gaan, dat het een kwestie van dagen was. Vanmorgen zagen we allebei dat de rek er uit was en de koek op, dus belde Thom met de dierenarts en konden we om half elf terecht. Heel gek hoor en ook onwerkelijk om de laatste keer met haar naar de auto te lopen en haar erin te tillen. Bij de dierenkliniek waren ze heel meelevend, rustig en niet dramatisch, erg fijn.

Na wat administratieve dingen, leidde een dame ons naar een mooie kamer met een groot kussen op de grond en een lekker bank. De dierenarts legde uit dat ze eerst een kalmeringsmiddel zou krijgen, waar ze slaperig van zou worden en daarna een injectie die uiteindelijk haar hart zou stoppen. Bickel zou Bickel niet heten als haar hart niet zomaar ophield met kloppen, zelfs zo lang dat de dierenarts er een klein beetje ongemakkelijk van werd en een babbeltje met ons begon over dat zijn vader uit Nederland kwam en ze net terug waren van een vakantie in Zuid-Afrika. Niet erg hoor, maar ook niet echt nodig :-). Hij leek trouwens onwijs op Kevin Spacy, iets waar we later allebei helemaal verbaasd over waren, echt een dubbelganger en een beetje afleidend ook! We hebben nog 10 minuutjes bij haar gezeten om afscheid te nemen. Het was net of ze lag te slapen, moeilijk om je voor te stellen dat ze er echt niet meer is. Er is hier gelukkig ook een goed crematorium in de buurt, de dierenarts drukte ons op het hart dat ze heel respectvol en met zorg met de dieren omgaan. Ze brengen haar daar morgen naar toe en dan kunnen we de a.s. vrijdag ophalen. Het lijkt ons wel een goed idee om de as ergens met de supplanken op het water uit te strooien, dat past goed bij haar! We zijn er natuurlijk verdrietig over, de tranen zaten hoog vandaag, maar het voelt ook goed en geeft ook rust. We zitten nu in Cumberland op een terrasje, zijn hier naar toe gefietst en hebben bij de fietsenwinkel even wat emo-shopping gedaan 🙂 De komende paar dagen blijven we op deze camping en dan kijken we daarna even of we nog een tussenstop maken voordat we onze vrienden zien in Tofino.

Buurmeisje bang en Joost, Anne en Zonne probeerden haar te overtuigen dat ze dat echt niet hoefde te zijn 🙂