Omdat ik de laatste dagen het één en ander moest regelen voor mijn boek dat eind van de maand uitkomt, zit ik vrij veel achter de computer en kwam het schrijven voor de blog er niet van. Het is echt zo leuk, ik heb al enorm veel preorders binnen gekregen, meer dan 200! Als je bedenkt dat ik 1000 boeken ga laten drukken, dan ben ik al een aardig eindje op weg. Het is echt zo’n nieuwe materie, een boek uitgeven, dan kost het extra tijd om alles op een rijtje te krijgen. Bijvoorbeeld wat je verdient als je een boek verkoopt. Ik had me in eerste instantie heel erg gericht op de boekenwinkels, maar als zij mijn boek verkopen dan krijg ik ongeveer 5 euro, net als via Bol.com, terwijl als ik het zelf verkoop via mijn eigen website, dan verdien ik het dubbele. Gelukkig heeft Thom ook zin om mee te denken, dat helpt heel erg. Wat alles wat lastiger maakt, is dat ik geen eigen bedrijf meer heb in Nederland en dus ook geen zakelijke bankrekening en kvk nummer.
Daarom een blog over een aantal dagen deze keer!
We zijn inmiddels in Frisco aangekomen. Het is maar een dik uur rijden vanaf Twin Lakes en nog wat hoger in de bergen, maar meteen veel drukker omdat het dichtbij Denver ligt. We zijn hier maandag aangekomen en waren op ons dooie akkertje vertrokken. Gary onze buurman waarmee we waren gaan varen, was nog even komen buurten en toen ik liet zien wat voor vishengels wij hebben, pakte hij zijn viskoffer en kregen we een hele nieuwe setup van de lijn! Daarmee zouden we veel makkelijker vis vangen zei hij en hij heeft ons ook nog een boel uitgelegd. Vissen is een vak apart en niet zo makkelijk, maar met deze tips willen we het misschien nog wel een keer proberen. Tijdens onze vorige trip hadden we op een gegeven moment beet en een forel gevangen, maar het doodmaken van dat beest vonden we minder prettig (met een steen). Online lazen we dat een beetje alcohol in hun kieuwen ze binnen een paar seconden doodmaakt, dus hebben we 47% mini flesje gin gekocht bij de slijter!
Ik werd door de drukte in Frisco wel weer een beetje nerveus of we wel een plekje zouden kunnen vinden, het was inmiddels al 2 uur ‘s middags en we moesten ook nog dumpen. Alle campings en RV parken waar je kunt reserveren, zitten hier de komende weken hartstikke vol en onze enige kans op een plek in de buurt van Frisco is Pine Cove Campground, een first come first serve, waar we al eens eerder hebben gestaan. Het is een parkeerplaats, niet heel charmant, maar direct aan Dillan Lake, een prachtig groot meer. Als we aan komen rijden, zien we dat al aardig wat plekken bezet zijn, maar eentje op de hoek is nog vrij. Dat is fijn want dan heb je alleen maar buren aan één kant. Er staat wel een reserved bordje op het paaltje maar geen data, dus we zetten ‘m neer en daarna checkt Thom even met de camphost. Hij komt teruggelopen met opgestoken duim, het is oké dat we hier gaan staan. Wat een topplek! En serieus nog geen 10 minuten laten komen er bijna direct na elkaar nog drie campers/caravans het terrein opgereden en zijn alle plekken aan kant van het meer bezet! Wat een mazzel weer!
De laatste dag bij Twin Lakes hebben we lekker niks gedaan, stoelen aan het water gezet, supplank en boekje mee. Hier in Frisco doen we de eerste dag ook niet zo veel. We moeten boodschappen doen en er is een Whole Foods supermarkt in Frisco, onze favoriete supermarkt. We kopen er trouwens niet alles, want dat kost een vermogen, maar inmiddels hebben we wel een aantal favoriete dingen die we daar inslaan (vega vlees, bio cornflakes, lekker brood, koekjes en chipjes). Het is ook hier geweldig om met de supplank het water op te gaan. Vooral ‘s ochtends vroeg als het water nog mooi plat is. In de loop van de middag komt hier bijna elke dag de wind opzetten en dan is suppen niet zo handig.
Gisteren hebben we een leuk stuk gefietst naar Silverthorne een plaatsje aan de andere kant van het meer. Ongeveer 45 minuten over een prachtig aangelegd fietspad, waar ook heel veel gebruik van wordt gemaakt. Thom had een leuk lunch tentje uitgezocht aan de rivier en dat lag inderdaad heel mooi en we hebben er ook gezellig gezeten. Het eten wat best wel oké, maar ik moet weg zeggen dat we langzaamaan wel een beetje klaar zijn weer met het Amerikaanse eten. Het maakt bijna niet uit waar je bent, de kaart is overal min of meer hetzelfde, ook niet heel smaakvol en daardoor raak je er op een gegeven moment wel op uitgekeken. Ik weet dat als we zo meteen weer op het terras zitten in Amsterdam, we weer helemaal verrukt zijn over de creativiteit van de kaart!
wat een prachtige foto’s en wat maken jullie toch een mooie reis! x
Dank je wel Dave!