We zijn aangekomen op de nieuwe camping! Wat een leuke plek. Midden in de woestijn, maar aan de Colorado river en daardoor omgeven door palmbomen. Het is een heel apart landschap hier. De grote cactussen ontbreken hier, het enige dat hier groeit zijn kleine pluizige vaalgroene bosjes. De campground en de rivier zijn omringt door heuvels die er door hun ruig- en puntigheid meer uitzien als kleine bergjes en soms bijna zo rood als terracotta zijn.
Toen we de camping reserveerden was er nog maar 1 plek (nr 13 LOL), maar hij is niet slecht. We zitten een beetje aan de rand en daardoor lekker rustig. Ook hier heeft elke plek een picknick tafel en een firepit om te BBQ-en. Het is maar een kleine camping en we lopen zo naar het water, waar Bickel helemaal uit haar dak ging op het zand: lekker rennen achter de bal en graven in het zand. Helemaal in haar nopjes dat de ondergrond lekker zacht is, ipv bezaaid met steentjes.
Het was wel nog een heel avontuur om hier te komen. We krijgen werkelijk elk opstakel dat opgeworpen kan worden, voor onze voeten. We waren vanmorgen vroeg opgestaan, zodat we aan het begin van de middag hier aan zouden komen. Alles de avond van de te voren al gepakt, zodat we ’s ochtends eigenlijk alleen nog maar de slides hoefden in te trekken en de jacks omhoog. De kleine slide werkte lekker mee, maar de grote in de leefruimte gaf totaal geen sjoege: maar dan ook echt niks; geen zoempje, piepje of kreuntje. NIKS! Wij alles gecheckt, zonder resultaat. De rv dealer gebeld, een aantal monteurs gebeld, maar óf ze konden niet komen óf er nam niemand op óf ze werkten niet in het weekend! Thom had de motor al van de slide gehaald om de kijken of deze kapot was. In een geniale ingeving besloot hij de motor direct te verbinden met de accu en dat werkte! Dus accu uit zijn kastje, motor weer onder de slide vastgemaakt, elektriciteitsdraadjes verlengd door een één of ander onbeduidend oplaadkabeltje (we zullen er in de komende dagen vast achter komen dat dit niet zo’n onbeduidend kabeltje was 🙂 te splitsen en aan de motor vast te maken. En ja hoor! De slide gleed langzaamaan op zijn plaats. We stonden echt te juigen naast de camper, wat een MacGyver actie van Thom!
We hoefden vandaag niet ver te rijden, we zijn zo’n kleine 4 uur onderweg geweest. Zo’n uurtje hier vandaan, rij je door het dorpje Quartzsite heen. In de zomer is het er stikheet en uitgestorven, in de wintermaanden komen meer dan een miljoen mensen naar dit gehuchtje om in hun rv’s te overwinteren en/of de edelsteen- en vlooienmarkten te bezoeken. Ook vanaf de weg zie je overal campers staan, een heel apart gezicht. Het dorpje zelf stelt niks voor en heeft maar iets van 3500 inwoners. We rijden volgende week zeker een keer terug om daar een kijkje te nemen!
Ook hier op de camping werden we nog even op de proef gesteld, omdat ze hier geen 50 amp hebben maar 30 amp en daar heb je een adapter voor nodig én die hadden we niet! Gelukkig was hier een 1,5 km vandaan een winkel waar ze ‘m verkochten. Dus we hebben vanavond elektriciteit en ik denk dat we lekker lui gaan hangen voor de tv!
Geweldig om via “verderop” een beetje met jullie mee te kunnen reizen! En dan Thomas die zich in zijn sabbatical verbaasd over een buurman die zo maar tijd heeft om eventjes voor de camper te gaan zitten met een hapje en drankje:) komt wel weer die vrije tijd ……. Geniet van iedere dag die weer iets nieuws brengt!
Liefs Clara/mamma
Slim gedaan jochie! Voor een permanente voedingskabel naar de motor van de slides zou ik wel wat dikkere kabeltjes nemen. Zo’n motor van de slides vraagt voor korte tijd vermoedelijk een flinke spanning. En wel de boel ook zekeren.
Liefs, een ouwe botenknutselaar.
Het is zo leuk om te lezen!!! leuke foto’s!!!
Gelukkig zijn jullie het ‘schoenen uitkloppen voordat je ze aantrekt’ wel gewend ;-).
Onno pakte laatst iets uit z’n rugzak greep hij in een schorpioen, die steekt gemeen kan hij je nu vertellen.
(En dan te bedenken dat deze rugzak de hele nacht naast ons bed had gestaan !!)
Ik kijk nu alweer uit naar je volgende verhaal.