8 juni: Bijna kopje onder!

Toen we vanmorgen aan het ontbijt zaten, hoorden we op een gegeven moment een enorm geronk, alsof er een vliegtuig overkwam. Het verdween alleen niet, maar bleef heel constant hangen. Op een gegeven moment, zei ik zelfs (half voor de grap) dat er toch geen tsunami op ons af aan het komen was! Wat doe je als je niet weet wat er in je omgeving gebeurt? Juist! Twitter.com openen en wat trefwoorden intypen. Mijn vraag was binnen 1 minuut beantwoord: er blijkt hier vlakbij een militaire vliegbasis te zitten en daar testen ze af en toe motoren van straaljagers terwijl ze aan de grond staan. Een enorm resonerend lawaai waar de ‘buurtbewoners’ niet heel erg gecharmeerd van zijn (volgens twitter). Niks alarmerends dus 🙂

Lekker stuk gerend verder (al kreeg ik halverwege pijn in mijn buik :-/ dat was wat minder, heb het al vaker gehad en schijnt iets te maken te hebben met dehydratie, dus meer drinken voordat ik ‘s ochtends ga sporten) en daarna wat boodschappen gedaan in Oak Harbour. We moesten wat pakjes ophalen bij het postkantoor en het leek wel een boom waar door te schudden elke keer wat pakjes uit kwamen vallen! Ze leken redelijk ongeorganiseerd, uiteindelijk na drie keer opnieuw zeggen: we hebben nog niet alles, leek alles behalve eentje in ons bezit. Ze liepen achter met de UPS pakjes, die waren nog niet verwerkt en zaten nog in plastic op een pallet. Hopelijk morgen wel af te halen, want woensdag gaan we weg. Amazon werkt echt super, die documenteren online heel secuur waar je pakje is, wat het track nummer is en zelfs wie het heeft aangenomen. Als het ongeopend naar ze wordt teruggestuurd, krijg je de betaling retour.

We wilden gaan suppen vanmiddag, maar hadden flinke stromingen gezien vanaf de brug, dus leek het een goed idee om eerst zwemvesten te kopen. Het is niet écht nodig, maar toch beter om aan ‘the save side’ te zitten. Thom had uitgezocht wanneer het vloed werd, zodat we met de stroming mee konden suppen. We hebben in Panama een keer geprobeerd te suppen op een binnenmeer langs de kust, waar de waterstand ook beïnvloed werd door het getij en ik kan je vertellen: je kunt paddelen wat je wilt, je komt er niet tegenin!

Hoe was het? HEFTIG! Eerste stukje heel zen en mooi, water heerlijk rustig, maar toen we op de brug afkwamen, zagen we het al onrustiger worden. Dat zag er niet uit als water waar je blijft staan, dus op de knieën en de les die ik geleerd heb: blijven paddelen en een beetje meebewegen met het water. Ik dacht: ik ga zo snel, ik laat me gewoon meevoeren, maar voor ik het wist, werd mijn plank omgekieperd en lag ik in het water. KOUD! Snel terug op de plank en voor ik het wist, lag ik er weer in! Les 2: ook al is het lekker warm weer, toch je wetsuit aan doen, want dan voelt het wat minder heftig om er in te vallen. Toen had ik snel door dat ik flink moest paddelen, dan heb je meer controle over je plank. Spannend hoor, ik vond het eigenlijk wel heel stoer dat ik rustig bleef 🙂 Achter me hoorde ik Thom juigen en uit zijn dak gaan (en ook een keer erin vallen), maar die vertelde later dat hij al eens in Zoetermeer in een soort wild water baan had gevaren en het idee had dat hij daar nu wel wat aan had. Het laatste stuk was weer heel rustig en kalm. Thom wilde nog wel een keer, maar ik vond het wel ok zo haha! Hij had de auto bij een haventje neergezet, dus we konden er makkelijk uitkomen. Daarna nog even terug naar het beginpunt om de fiets op te halen (eerst planken en mij gedropt bij het beginpunt, daarna met auto + fiets naar het eindpunt en toen weer terugfietsen naar het begin) en toen thuis snel onder een lekker warme douche! Mooi avontuur!

Helaas onscherp maar toch leuk!

Veel kelp in het water! Had wel een bosje kunnen plukken, heel gezond 😀