‘Laten we maar even stoppen’, zei ik toen we een steile pas aan het afdalen waren. De volgende keer dat we bij een visitorscenter vragen om advies, moeten we het aan twee mensen vragen in plaats van aan eentje. Zoals ik al schreef in een eerdere post, kwamen er volgens de medewerkster via deze route heel veel rv’s het park binnen. In het totaal moesten we twee passen over en we hebben onze bergvuurdoop gehad, want een 6 mijl afdaling van 9% is, zoals mijn vader zou zeggen, geen kattenpis.
Even een stop om de remmen af te laten koelen.
Er zitten ook remmen op de 5th wheel en die kun je afstellen in de auto. De truc is om een evenwicht te vinden, waardoor ze ongeveer even hard remmen als de auto. Wanneer je bergafwaarts gaat, moet je dit bijstellen en dat hadden we niet meteen gedaan, waardoor de remmen van de auto overbelast werden. We konden de combinatie vrij makkelijk in een brede bocht langs de weg stilzetten en hebben uiteindelijk denk ik een half uur gewacht, zodat de remmen konden afkoelen, voordat we verder zijn gereden. Toen ging het gelukkig een stuk beter.
Ook al was het best spannend, ergens wel fijn dat we dit ook eens gedaan hebben, want we weten nu wel dat de auto de 5th wheel vrij makkelijk de berg optrekt. Heel fijn dat we destijds zo secuur zijn geweest bij het uitzoeken van de juiste truck. Het laatste wat je wil, is dat je op een berghelling niet genoeg trekkracht hebt. De route was verder echt prachtig, met een enorm gaaf uitzicht na de laatste klim het Death Valley park uit.
De laatste pas omhoog het park uit.
Mooie kleurige cactus langs de weg
En nu staan we op onze eerste boondockplek! Helemaal gratis en voor niks, midden in de natuur. We hadden vaker gelezen over de Movie Road bij Lone Pine, een gebied van het Bureau Land Management (BLM) waar je vrij mag kamperen. We hadden op een blog een goede route omschrijving gevonden en wisten dat we hier ook terecht konden met onze combinatie. Het plan van aanpak is eigenlijk als volgt: vooronderzoek doe je via google maps en kaarten. Daarna rij je een gebied alleen maar in als je weet dat je er ook weer uit kunt. Dus eerst zeker weten dat je kunt keren bijvoorbeeld. In dit geval konden we de weg inrijden, omdat we van anderen al wisten dat het kon.
Hier staan we nu!
De movie road is over de eerste 2km nog geasfalteerd, maar daarna niet meer. Overal langs de ‘hoofdweg’ zie je zijweggetjes; sommigen lopen door een anderen zijn niet meer dan korte doodlopende stukken waar je je camper kunt inparkeren. We wisten dat het mobiel bereik verder het gebied in, niet goed was, dus vrij snel zijn we langs de weg gestopt en met de fietsen verder gereden om de boel te verkennen. Thom had een mooie plek gespot met een prachtig uitzicht en genoeg ruimte om ook weer weg te komen. Dus wij hup in de auto, 4WD aan, klaar om af te slaan, worden we ingehaald door twee truckcampers (die hebben een camperopbouw op de pickup), die de zijweg inslaan en naar het plekje rijden dat wij net hadden gescout! GVD riepen we allebei! Niks aan te doen, dus weer de auto uit om een andere plek te bekijken. Terwijl we mopperend rondliepen, zagen we plotseling de twee auto’s omdraaien en weer van die plek wegrijden! Blijkbaar was het toch niet wat ze zochten en konden wij er alsnog staan, dat bracht ons humeur weer naar een gezellig niveau!
Onze plek voor de komende paar dagen.
Met een verrekijker kunnen we een paar andere kampeerders spotten, verder in de directe omgeving van ons niemand te bekennen!
Lone Pine is een gehuchtje met gelukkig een kleine supermarkt, heel veel bergsport zaken en wat leuke restaurantjes, voor zover ik heb gezien toen ik even boodschappen ging doen. Altijd leuk als ze lokale producten verkopen en ik kon een mooie pot rauwe honing niet laten staan :-). Movie Road is vrij bekende plek, doordat hier ten tijde van de Western movies, heel veel films zijn opgenomen. Je zou denken dat we fans zijn, want bij Phoenix stonden we ook al in een Western filmsetting.
Nu zijn we allebei behoorlijk uitgepoept. Vanavond lekker de tv aan (we hebben weer elektriciteit in de camper!) en lekker wat loeren. Het voelt nog steeds ongelooflijk dat we hier in de ‘middle of nowhere’ gewoon stromend water, licht, verwarming, tv en internet hebben. Echt bijzonder.
