4 augustus: Richting Banff

Vanmorgen lekker uitgeslapen na een late Masterchef avond. Noor (11jr) had aan het begin van de vakantie nog wel een vertaling naar het Nederlands nodig, maar de laatste dagen bijna niet meer. Ze is zelfs begonnen met een Engelstalig Roald Dahl boek: lekker bezig! Sinds Niels en Roos hun eigen weg zijn gegaan, kijken we ’s avonds met zijn zessen Masterchef en zitten we als bijna bij een thriller op onze nagels te bijten of het allemaal wel goed zal gaan.

Ik had om kwart over negen een afspraak met Noor om koekjes te bakken, dus na nog een rondje op een spiegelglad meer, ging de oven aan. Ze heeft een hemels recept voor chocolade koekjes, dat ik hier met jullie zal delen. Niet te vaak maken, want dan groei je dicht, maar het zijn de lekkerste koekjes die ik ooit gegeten heb!

• 200 gr bloem (of zelfrijzend bakmeel, laat dan de bakpoeder weg)
• 125 gr boter
• 90 gr witte suiker
• 90 gr basterd suiker
• 1 zakje vanille suiker
• 1 tlp bakpoeder
• 1 mespuntje zout
• 150 gr witte chocola
• 40 gr cacaopoeder
• 1 ei
• 125 gr Nutella

Verwarm de oven voor op 180 graden. Meng bloem, bakpoeder, cacao, zout door elkaar. Mix in een andere kom: ei, suiker, boter (bijna gesmolten) en Nutella. Snij de witte chocola in stukjes en mix alles. Kneed bolletjes (ter grote van een pingpong bal) en druk ze wat platter. Ongeveer 12 op een plaat, zodat ze ruimte hebben om te groeien. Doe ze ongeveer 15 min in de oven en klaar!

We hadden er 24 gemaakt, maar moesten er meteen 8 weggeven aan de buren…What happend?! Nou ik zal het vertellen: we hadden ons gisteren al verbaasd over de hoeveelheid elektriciteit die we hadden, ook al was het grotendeels bewolkt (voelt iemand ‘m al hangen?). Toen we vanmorgen de auto (die nog aangekoppeld zat aan de camper) probeerden te starten, hoorden we alleen maar ‘tik tik tik’….das wel wat anders dan de luide dieselbrom die de motor normaal voortbrengt als je de sleutel omdraait. Stom stom! Omdat we de stekker van de camper niet uit de auto hadden getrokken, had die vrolijk de accu’s van de auto leeg getrokken. Geen paniek, want gelukkig had onze buurman zowel een starter als startkabels (omdat we twee accu’s hebben, kom je er niet met één setje startkabels) en kregen ze de auto vrij snel weer aan de praat. Heel fijn dat we geen garage of iets dergelijks hoefden te bellen en daarom was een bordje versgebakken koekjes het minste dat we aan ze konden geven. We zaten daarna nog te grappen dat ze de koekjes zouden eten, om er vervolgens achter te komen dat ‘t het lekkerste koekje was dat ze ooit hadden gegeten, maar het recept nooit zouden kunnen achterhalen, omdat wij weer van de aardbodem waren verdwenen en dat ze nog jaren weemoedig terug zouden denken aan dat schaaltje met de beste koekjes ever! 😀

Erg grappig was dat toen Kaar en Peet vervolgens hun camper wilden starten, deze óók een lege accu had, omdat ze er de dag ervoor allerlei telefoons mee hadden opgeladen! Gelukkig hebben zij een knop waarmee ze de accu van de motor van stroom kunnen voorzien door deze te koppelen aan de batterijen in de camper, toen startte de motor ook meteen. Wij moeten er voor gaan zorgen dat we de stroomtoevoer ook kunnen omdraaien als dat nodig is (al kunnen we beter zorgen dat dit niet nog een keer gebeurt, was weer een wijs lesje!).

De terugweg ging verder, behalve de smalle bocht met de afgrond en de steile wand waar we even goed moesten opletten, heel soepel. Helaas reden we richting Banff de regen in en hadden we misschien wel de meeste regen onderweg tot nu toe. We kwamen ook nog langs een enorm stuk bos dat helemaal was afgefikt, erg indrukwekkend om te zien. Het was duidelijk alweer een tijdje geleden, want er groeiden al weer kleine dennenboompjes, maar overal zie je nog hoge kale stammen staan. Ik vermoed dat ze die niet weghalen (geen beginnen aan), maar dat die vanzelf omvallen en wegrotten.

In de stromende regen kwamen we aan het eind van de middag aan op de camping en besloten al snel om een filmpje te pakken in het dorp. Mission Impossible is hier net uit en daar wilde iedereen wel naar toe. Prima tijdverdrijf om Tom Cruise zich in allerlei bochten te zien wringen om het kwaad in de wereld de kop in te drukken :-). Laten we hopen dat de zon zich morgen weer laat zien!

De cabins aan de rand van het water waar ik het in de vorige post over had. Ze liggen echt prachtig!

Onze kampeerbuurman. De reddende engel.

Newton, de poes van de buren wilde graag bij ons in de camper 🙂

Dit is wel heel smal!