30 oktober: Welcome back Phoenix

We hebben Sedona gedag gezegd vanmorgen! Stond niet in de planning, maar ja die is er ook eigenlijk niet dus dan kun je doen wat je wilt! De wekker ging sinds lange tijd weer eens, want de NL mannen moesten om negen uur wegrijden om op tijd op het vliegveld te zijn in Phoenix. Dus zaten we om acht uur al gezellig aan het ontbijt met zijn allen. Laatste maaltje samen, wel een beetje weemoedig, toch jammer dat zo’n gezellige week zo snel voorbij vliegt.

Peter let altijd goed op de tijd, dus klokslag 9 uur stond hij op ‘het is tijd, we moeten gaan!’. Na lots of hugs and kisses zwaaiden we ze uit en bleven met zijn drieën achter. In de camper zaten Thom en Felix wat dingetjes op de computer te doen en was ik de ontbijttafel aan het afruimen, toen we de auto weer voor zagen rijden. Wat waren ze vergeten? Daan dook meteen onze auto in terwijl hij riep ‘Jas en paspoort vergeten!’. Poeh, dat is wel redelijk essentieel dat paspoort….Ja, de jas lag inderdaad nog in onze auto, maar het paspoort zat in geen van de zakken. Wat? Snel tassen uit de auto en zijn weekendtas en rugzak binnenste buiten gehaald op de grond in de camper. Alle ritjes en zijvakjes gecheckt, de rest van de camper binnenste buiten gehaald, de tas van Peter, beide auto’s doorzocht…paspoort was nergens te vinden! Wij hebben geen goed paspoort karma, hoe is het mogelijk, het derde paspoort dat kwijt is in een paar weken!

Bellen dus met de ambassade in Washington; inmiddels kennen we de drill! Volgens ons herkenden we zelfs de stem van de man aan de andere kant van de lijn. Tja, we wisten dus ook meteen: dat wordt niet vliegen vandaag. Het duurt minstens een paar dagen en aangezien het vrijdag is, er bij buitenlandse zaken in het weekend niet wordt gewerkt en we ook nog eens 8 uur achter lopen bij NL, zag het er niet al te rooskleurig uit voor Daan. Toch mee in de auto met Peter en Marcel om onderweg verder te bellen met de ambassade om de aanvraag voor een noodpaspoort in gang te zetten.

Een uur later kregen we het bericht dat de consul in Phoenix Daan had aangeraden om met een kopie van zijn paspoort + rijbewijs alsnog een poging tot inchecken te wagen. Wij duimen dat het zou lukken, maar hadden er ook een hard hoofd in. Helaas, truc mislukt, daar gingen Peter en Marcel door de douane zonder Daan.

Inmiddels hadden wij besloten om de boel te pakken en richting Phoenix te rijden zodat Daan nog een paar nachten bij ons kon logeren. Kwam Felix ook wel goed uit, omdat hij morgenochtend heel vroeg moet vliegen en dat betekende dat hij en Thom extreem vroeg moesten opstaan om naar het vliegveld te rijden vanuit Sedona. De mannen hadden ook niet zo heel veel zin meer om te fietsen, dus toen was de beslissing snel gemaakt.

Binnen een half uurtje had ik een leuke camping gevonden om een regional park ten noorden van Phoenix midden in een mountainbike gebied. Hartstikke leuk dus! Na een uurtje inpakken, waren we klaar om te vertrekken, maar moesten we ons nog wel achteruit de boondockplek manoeuvreren. Het ging eigenlijk heel soepel, alleen moesten er twee takken, die in een bocht in de weg zaten, afgezaagd worden. Mag natuurlijk officieel niet, maar zo helpen we ook de volgende kampeerders weer een beetje :-).

Onderweg hebben we nog gebeld met het politiebureau, ook nog een keer gecheckt bij twee fietsenwinkels (daar kwamen we langs om de fiets van Felix in te leveren) en gebeld met de vorige camping in Cottonwood, maar helaas overal nul op het rekest.

Rond vijf uur kwamen we hier aan op de camping en nog geen half uur later komt ook Daan binnen gereden met een nieuwe huurautootje. Hij was om 3 uur bij de consul geweest, die vertelde dat er pas een paar maanden geleden een nieuwe regel in werking was getreden, waardoor hij niet instantly een noodpaspoort kan afgeven. Hij vertelde dat hij in principe alle documenten voor ‘m op tafel had liggen, maar dat hij eerst groen licht moet krijgen van het ministerie van buitenlandse zaken via het consulaat in San Fransisco. Dit betekent dat Daan op zijn vroegst dinsdag in het vliegtuig zit!

Stiekum vinden wij het heel gezellig dat hij nog een paar daagjes blijft. Gelukkig is zijn humeur weer gestegen tot een vriendelijk niveau, dat is natuurlijk wel een voorwaarde voor de gezelligheid haha! Nou wel knap hoor, je moet toch even een knop omzetten. Gelukkig staan we nu op een waanzinnig mooie camping: heel ruim en met een geweldig uitzicht met meer dan genoeg fietsmogelijkheden!

De auto is helemaal ingeladen!

Eind van de middag zagen we elkaar weer!

Schorpioen bij de dumpstation op de camping

Prachtige cactus op ons plekje.

wifi mast weer monteren.

Uitzicht zonsondergang vanaf het dak van de camper

Zo gek! Daar ziet ie weer aan tafel!

Nog wat foto’s van de afgelopen dagen: hier proberen we de boondock plek op te rijden, maar dat blijkt toch wat te krap. Uiteindelijk hebben we de camper voor de kijker, links van het linker boompje neergezet.

verjaardagstaart!