3 maart: Echte woestijn

Vandaag hebben we de ‘echte’ woestijn gezien: zand, zand en nog eens zand! Mooi stuk gelopen (op sokken; schoenen en zand werkt niet en voor blote voeten was het zand te heet). Een hoge duin beklommen en bovenop weer een prachtig uitzicht. In de verte regende het flink en we zijn benieuwd of op het drooggevallen meer bij de Racetrack (van die bewegende stenen) nu ijs ligt, waar door de stenen misschien weer gaan bewegen.

Onderweg zagen we op de vlakte her en der kleine wervelwindjes van zand, een heel leuk gezicht. Toen we die voor het eerst zagen, dachten we dat ze daar iets aan het verbranden waren, omdat er een soort verticale rookkolommetjes ontstaan.

We hadden verwacht morgen te vertrekken, maar blijven nog een paar dagen. De inverter is vandaag aangekomen en nu blijken de kabels niet te passen (zelfde merk, maar te dik). Grrrr… maar ook weer niet, want het is zoals het is. Niks aan te doen. Donderdag komen de juiste kabels aan. We zouden wel kunnen verkassen, maar we hebben hier toegang tot elektriciteit en wifi en we weten niet wat we in Lone Pine (de volgende bestemming) zullen aantreffen. Er zijn nog twee mooie trails die we kunnen fietsen, dus een goede reden om nog even te blijven staan. De campground is nu super rustig, geen brommende generatoren meer in de buurt, dus dat is ook fijn.

Vanmorgen waren we even naar het visitorscenter gelopen (naast de deur) om te vragen of we een pas door de bergen kunnen nemen met onze combinatie. Geen overbodige luxe hier, omdat sommige passen flink stijl en bochtig kunnen zijn. De dame gaf ons nog extra informatie over alle passen hier in Death Valley (wat een service: super informatief) en verzekerde ons dat veel mensen via die pas Death Valley binnenkomen en dat het rustig rijden is, maar geen problemen zou moeten veroorzaken.

De route die we gaan rijden op een maquette in het visitorscentre. Vertrek van Furnace creek, dan bij de vertakking naar links, weg volgen over de eerste pas en dan rechts (midden bovenin) zie je de tweede moeilijke pas.

Detail van de tweede pas

We zagen dat er een auditorium was waar ze elk half uur een film over het gebied draaien en besloten te gaan kijken. Erg mooie film en helemaal leuk toen ik halverwege details zag van oude mijn installaties met grote bouten, precies zoals ik er eentje gevonden heb op de trail de we laatst hadden gefietst! Thom zei nog: ‘laat toch liggen, das niks’, maar ik vond de vorm wel heel typisch en heb ‘m toch in mijn zak gestopt. Mijn eerste ‘historic artifact’! Zeker een dikke 100 jaar oud. Ik ga het niet nog eens navragen, want straks moet ik ‘m inleveren!

Foto van de filmbeelden en de bout die ik gevonden heb.

Hier zie je de vierkante bout weer zitten boven op het ronde ding.

Mijn bout!

De verzameling stenen (en 1 schelp) die we tot nu toe gevonden hebben. Niet heel bijzonder, maar wel erg mooi van vorm of structuur.

Deze auto stond op de parkeerplaats. Is een campeerwagen die je kunt huren. Ziet er leuk uit!

WAT? Ja hoor een coyote, vast op zoek naar eten. Kwam ik tegen toen ik de was aan het doen was. Hij was niet agressief en ook niet bang.