Vanmorgen tijdens het inpakken van de spullen hoorde ik plotseling een jongetje gillen: ‘don’t leave me!!’, terwijl hij achter een auto aanrende die de camping afreed. ‘We’re not gone yet sweetheart!’, riep zijn moeder terwijl hij snikkend in het gras zat, ‘we would never leave without you, daddy is just getting gas’, zei ze met zijn wangen in haar handen. Plotseling was ik zelf weer even een jaar of vijf/zes schat ik en staan we op het punt te vertrekken van een camping ergens in Canada. Ik ga nog even naar de wc in het douchegebouwtje en terwijl ik terug loop naar onze plek, zie ik de camper wegrijden! Ik weet nog dat ik me een hoedje schrok, in huilen uitbarste en achter de camper aanrende en riep ‘wacht op mij!!’. Mijn ouders vertelde ik dit vanmorgen via de skype, maar zij kunnen zich het voorval niet meer herinneren. Waarschijnlijk reden ze helemaal niet weg, maar alvast achteruit de plek uit en was er niks aan de hand. Als troost mocht ik bij mijn vader op schoot de camping afrijden, dat maakte de schrik wel goed :-).
Zo’n 30 kilometer en twee veerboten verder, staat we nu aan het Comox meer vlakbij het dorpje Cumberland. Het voelt gek om weer van Hornby af te zijn, het is zo kleinschalig dat het ‘vaste land’ van Vancouver Island als een andere wereld voelt. Cumberland stond niet in de planning, maar hier zit een goede dierenarts in de buurt en we wilden Bickel even laten checken. De dierenarts (voor het eerst een vrouw! In de VS waren het allemaal mannen) was gelukkig tevreden, ze zei dat ze niet het idee had dat Bickel pijn had, dat ze daarvoor te rustig ligt te slapen en dat het een goed idee is om wat vaker met haar te lopen, zodat ze haar spieren goed blijft gebruiken. We staan op een erg leuk plekje direct aan het water. Het meer is geen overbodige luxe, want net als in Nederland is het hier abnormaal warm voor deze regio en de tijd van het jaar. De komende dagen gaan we over de 30 graden heen en dat blijft ook wel even zo. Heerlijk dat het zulk mooi weer is, maar dan is het wel extra lekker (zeker voor Bick) om bij het water te staan.
Thom liep in Cumberland nog even binnen bij de fietsenwinkel voor een kaart van het MTB gebied dat hier vlakbij ligt. We hadden al gezien dat we vanaf de camping zo de trails op kunnen rijden, maar helaas niks van dat alles! Het is zó droog dat ze het hele gebied hebben afgesloten voor fietsers en wandelaars. Het is officieel privé terrein en de eigenaren willen geen enkel risico lopen. Waarschijnlijk denken ze: geen mensen – geen vuur. Het schijnt negen jaar geleden te zijn dat het voor het laatst allemaal dicht moest!
Thom schrok zich een hoedje, hij zag een slang onder de steen waar ik net op ging staan!
Thom op het dak van de camper op de veerboot.
Deze man kon het niet laten zich te bemoeien met het inparkeren van de camper. Thom probeerde hem nog vriendelijk te bedanken en te zeggen dat we het vanaf hier wel verder zelf konden, maar hij liet zich niet afschudden. We konden er wel om lachen!
Oeijoeijoei, er zit hier tegenover een hele lekkere patatkraam!!
Thom zijn werkplek van de afgelopen dagen
Mooi!!! Fijn dat het goed gaat met Bickel. Toch raar die bult. Arme ziel. Misschien hetzelfde als bij oude mensen, dikke enkels en vocht ophoping??? Hier ook bloedje heet. Ik zit binnen!!