Ik had het er vanmorgen al met mijn ouders over dat Spokane een beetje een gekke stad is. We kunnen onze vinger er niet opleggen, maar misschien valt het wel het beste samen te vatten als: een ratjetoe. In het centrum van de stad ligt een prachtig nieuw park, maar daaromheen is Spokane een samenraapsel van oude-lelijke, oude-prachtige, nieuwe-lelijke, nieuwe-prachtige, oude-prachtig-maar-vervallen gebouwen met daar tussendoor regelmatig een leeg plot. Toen we hier binnen kwamen rijden een paar dagen geleden, reden we bijvoorbeeld door een wijk met hele schattige houten huizen, allemaal vrijstaand en duidelijk met liefde gebouwd en ontworpen (mooie details onder andere), maar ze zijn vreselijk vervallen en hebben bijna allemaal afbladderende verf en sommige zelfs dichtgetimmerde ramen. Ik ben natuurlijk nieuwsgierig naar het verhaal achter zo’n wijk, waarom huis na huis in verval is geraakt. Misschien heeft de economische crisis zijn tol geëist, maar misschien gaat het al veel verder terug. Het doet een beetje denken aan beelden van Detroit, de stad die leegliep toen de auto-industrie onderuit ging.
Vandaag niet veel bijzonders gedaan. Even langs het postkantoor geweest om wat pakketjes op te halen. Over gebouwen gesproken: vaak zijn postkantoren hier gevestigd in mooie oude gebouwen, ze gaan natuurlijk ook al lang terug! De dame die ons hielp deed een beetje moeilijk over onze pakjes (eerste keer!), blijkbaar droppen Fedex, UPS en DHL hun pakjes maar lukraak bij de postkantoren en krijgen die vervolgens helemaal geen vergoeding voor de afhandeling. Anyway, toen ik zei dat we alles via Amazon Prime hadden besteld en daar als voordeel aanhangt: gratis verzending, gaf ze ze toch af. Erg fijn!
Morgen rijden we weer verder. We gaan richting Winthrop, niet in één rechte lijn, maar via een paar mooie scenic byways, zoals ze die hier noemen: deze wegen lopen door erg mooie gebieden heen. Wij gaan de State Route 20 rijden, die vlak onder de Canadese grens loopt, richting Seattle.
Gaaf plafond, onthouden voor ons volgende huis!
Bickel maakt kennis met de buurhondjes. Toen we gisteravond terugkwamen van de bios en Thom in het donker uit de auto stapte, voelde hij plotseling wat aan zijn enkel snuffelen, hij schrok zich echt een hoedje! Erg komisch toen dat het buurhondje bleek te zijn. Hij mag blij zijn dat hij in een reflex geen schop had gekregen!!
Nog een paar dagen geen suiker…. 😀
Het meest bizarre pad hier in de supermarkt: de cereal pakken. Tientallen verschillende dozen en allemaal stik, stik vol met suiker! Arme juffen en meesters op school 😀
Ooh wat zonde van al het harde werk. Valt zonder suiker jullie zo zwaar? Ik ben benieuwd naar de bijwerkingen van suiker. Dus eet maar meteen 2 van die magnums 😀 hihi.
Nee hoor Nouk! Ik ga het af en toe wel weer eten maar ik mis het niet echt en als ik er zin in heb, dan is dat maar heel kort.