27 oktober: Black Cayon of the Gunnison National Park

Yeah, happy birthday to me! Geen groot verjaardagsfeest, maar lekker een dagje samen met mijn hubby een mooi park in. Toen ik in Fruita aan het kijken was wat onze volgende bestemming zou kunnen zijn, zag ik op de kaart dat 2 uur rijden verderop het Black Canyon of the Gunnison National Park ligt. Had er nog nooit van gehoord, maar je krijgt hier in de VS niet zomaar de status Nationaal Park en dus moet het bijzonder zijn. Thom had er ook wel oren naar, een mooi verjaardagsuitje dus!

Het is hier duidelijk laag seizoen, want het betaalhuisje is dicht dus we kunnen zo doorrijden. Bij het eerste uitzichtpunt worden we al getrakteerd op een prachtig uitzicht. Hele grillige rotsen die de diepte in gaan, het lijkt een beetje het ‘bad boy’ broertje van de Grand Canyon. Bij het visitor center hebben ze een interessante film over het ontstaan van deze canyon. Miljoenen jaren geleden is hier een bergketen ontstaan door twee platen die tegen elkaar op duwden. Daarna is deze bergketen verdwenen onder een enorme laag vulkaanuitbarstingen. De rivier die daarna door dit gebied ging lopen, baande zich ‘makkelijk’ een weg door die bovenste vulkaanlaag, maar stuitte daarna op een keiharde steenlaag. Er werd verteld dat het water maar een haardikte per jaar van het steen wegslijt, ongeveer 9 centimeter per eeuw. Inmiddels is de canyon bijna 600 meter diep, dus reken maar uit hoe lang de rivier daar over gedaan heeft! Euhm….super lang!…dit soort rekensommetjes vond ik vroeger al vreselijk, dus ik ga er niet aan beginnen!

Eind 19e eeuw proberen ontdekkingsreizigers de rivier in kaart te brengen, maar het is zo onherbergzaam dat dat geen eenvoudige opgave is. Uiteindelijk wordt in opdracht van de overheid weer een expeditie op touw gezet om te kijken of er een manier is om het water van de rivier naar de nabij gelegen vallei te krijgen. Die is te droog om landbouw te bedrijven en water zou het omtoveren tot een vruchtbare oase. Ze slagen erin de rivier helemaal af te zakken en ter hoogte van het plaatsje waar we nu zitten, besluiten ze met dit doel een 10 km lage tunnel te graven. De werkzaamheden startten in 1905 en in 1909 was de tunnel klaar. Het is ongelooflijk hoe ze dat voor elkaar hebben gekregen. Zeker als je je bedenkt dat ze van twee kanten zijn gaan graven met minimale apparatuur om nauwkeurig te meten of ze wel precies de goede kant op gingen! Meer dan 500 man werkten tegelijkertijd aan het project, werden goed betaald, maar de werkzaamheden waren zo zwaar dat de meesten het maar een paar weken uithielden en dan weer vertrokken.

De weg de canyon in, die was aangelegd voor de aanleg van de tunnel, bestaat nog steeds (elke winter wordt de tunnel watervrij gemaakt voor onderhoudswerkzaamheden en er is ook nog iets verderop een hoge dam gebouwd) en je kunt dus helemaal naar de rivier rijden. Dat doen we natuurlijk! Op bepaalde stukken is de weg 16% steil! Beneden kun je een stukje langs de rivier lopen, maar heel relaxed is het niet, want aan het begin van de trail staat dat er beren zijn gesignaleerd en met aan de ene kant een steile bergwand en aan de andere kant de rivier, kun je niet veel kanten op!