27 augustus: Armoede

Bepakt met vier grote tassen was, vertrok ik vandaag naar de wasserette. Altijd even uitzoeken welke wifi heeft, dat maakt het wachten een stuk aantrekkelijker. Goede plek om even wat dingen te downloaden. De drill is heel eenvoudig, gooi alles in een aantal wasmachines (vier dit keer), ruil dollars om voor een hele lading kwartjes, kwartjes in een speciale gleuf, warmte kiezen en gaan met die banaan. Ze doen er ongeveer 20 minuten over (vind ik zelf wat kort, kan me niet voorstellen dat alles echt goed schoon wordt) en dan kan alles in de droger. Die werken meestal geweldig en ook nu was in 25 minuten alles droog. Dan het grote vouwwerk, waar ze veel tafelruimte voor hebben, alles weer in de tassen en klaar. Meestal ben je zo’n 2 uur in het totaal onder de pannen.

Als je een plek zou kunnen aanwijzen waar hier in de VS paradijsvogels samenkomen, dan is het in een wasserette. Ook hier een assortiment aan aparte figuren. Ik voel me altijd als een vis in het water, lol! Nee, eerder het tegenovergestelde: een vreemde eend in de bijt. Thom had al eens de jongen van de Levi’s reclame getroffen, maar dan een stuk minder aantrekkelijk! Hij stripte alle kleren van zijn lijf en gooide het allemaal in de wasmachine. Hield gelukkig wel de bare essentials aan 🙂

In de auto terug, kan ik niet anders denken dan dat we enorm bevoorrecht zijn. Armoede is hier heel zichtbaar en de eerste conclusie die je daaruit trekt, is dat het slecht gesteld is met veel mensen hier. Toen ik er echter via Google een beetje indook, zag ik dat waar 15% van de bevolking hier onder de armoede grens leeft, dat in Nederland 9% is: een verschil, maar niet zo heel groot.

De Europese Unie hanteert 21.600 euro op jaarbasis als armoede grens en de VS hanteer 23.300 dollar op jaarbasis, beide voor een gezin met twee kinderen. Dat ontloopt elkaar dus niet zo veel. Hoe kan het dan dat armoede hier zichtbaarder lijkt dan in Nederland? Afgezien van stadsparken die hier in veel steden worden bevolkt door daklozen, de bedelaars op kruispunten, zie je hier ook op straat en in supermarkten regelmatig mensen die duidelijk minder bedeeld zijn.

Als je er verder induikt, zijn de verschillen tussen Nederland en Amerika toch groter dan je denkt. Dan blijkt dat 0,15% van de Nederlanders dakloos is. In de VS is dat percentage met 1% bijna 7x zo hoog. Dat verklaart een deel van de zichtbaarheid. Een ander detail is dat in Amerika 6,6% van de bevolking in grote armoede leeft (50% onder de armoede grens), ik denk dat daar ‘m een ander groot verschil met Nederland zit. In Nederland ontvang je aan uitkeringen (bijstand + subsidies en bijslagen) ongeveer hetzelfde als het bedrag vastgesteld als armoede grens. In de VS is dat maar 60%: hier ontvangt een koppel 13.200 dollar per jaar aan Social Security (Amerika kent geen kinderbijslag) en dat is 10.000 dollar minder dan de armoede grens: een heel groot verschil met het uitkeringsniveau in Nederland. Ben je hier niet in staat te werken, dan heb je toch een groot probleem.

Tot voor kort had men hier ook nog geen algemene ziektekostenverzekering, daar is gelukkig met Obama Care verandering in gekomen. Helaas blijven medische kosten een groot financieel probleem voor veel mensen, zelfs als je verzekert bent. Een heel gek detail is dat ik laatst ergens las dat grote medische schulden door bijvoorbeeld langdurige ziekte of een dure operatie soms worden gedekt door de giften en donaties. Iets dat me vreselijk willekeurig lijkt: de één heeft dus geluk en krijgt wel een gift, terwijl de ander misschien uiteindelijk wel op straat komt te staan door de hoge schulden. Ook stond in dit artikel in Lifehacker dat er onderhandeld kan worden over de hoogte van de kosten van een medische behandeling!

We zijn in de afgelopen maanden door veel gebieden heen gereden, waar de American Dream ver te zoeken is, waar het ene trailerpark na het andere langs de weg ligt en waar wijken niet bestaan uit de ‘typisch Amerikaanse’ grote huizen, maar waar heel bescheiden kleine (vaak houten) huisjes staan en tuinen niet aangelegd zijn met dik groen gras. Ook viel ons regelmatig op dat middenklasse buurten, waarvan je ziet dat het eens mooie buurten waren met leuke huizen, nu vervallen zijn en huizen veel achterstallig onderhoud hebben.

Uit deze cijfers blijkt dat het is dus logisch dat armoede hier veel zichtbaarder is, want het treft ook een veel groter percentage van de bevolking. Wij geven redelijk vaak wat weg als mensen daar om vragen of als we daklozen of bedelaars zien, vooral omdat je weet dat ze het vaak goed kunnen gebruiken. Ook kun je vaak bij supermarkten een voedselpakket kopen, dat de supermarkt dan aan de voedselbank geeft. Je betaalt daar dan $10 of $15 voor. Een heel goed initiatief! Zo proberen we op individueel niveau ons steentje bij te dragen, maar soms voelt het een beetje hopeloos.