Foto: aankomst op ons nieuwe stekkie voor de komende dagen.
We zijn vanmorgen vertrokken uit East Glacier en naar het stadje Helena gereden. We hadden graag nog een paar dagen willen blijven, maar de mistige rookwolken vinden we te mistroostig en onaantrekkelijk om te blijven. Helena ligt zo’n 3 a 4 uur rijden verderop en we verheugen ons op heldere vergezichten…maar waar blijven die nou?! Mijn moeder had ons al helemaal enthousiast gemaakt met verhalen over waanzinnige uitzichten als je door Montana rijdt, maar wij worden getrakteerd op mist, mist en nog eens mist. Na een paar uur rijden, lijkt het alleen maar erger te worden. ‘Dit kan toch niet nog van de bosbranden bij Glacier zijn?’, zegt Thom, ‘daarvoor zijn we nu toch te ver weg?’. Maar het blijkt toch het geval. Op een website zien we dat de branden zo’n beetje de hele provincie in de rook zetten en op een overzicht aangaande de luchtkwaliteit blijkt in Helena code rood te heersen! Oftewel: senioren, kinderen en mensen met aandoeningen aan de luchtwegen, worden aangeraden binnen te blijven en iedereen wordt afgeraden langdurig sportieve inspanningen buiten te verrichten. Komen wij even van een koude kermis thuis! Dit blijft in ieder geval tot en met morgenavond zo, maar ik zie niet veel verandering komen, tenzij de wind gaat draaien. Thom zei terecht dat we deze route zo nog een keer kunnen rijden, omdat we de helft hebben gemist :-).
In Helena aangekomen, rijden we naar de coordinaten van een boondockplek aan een mooi meer. Het is een piepklein campinkje en helaas niet geschikt voor onze combinatie. Via een lusje proberen we er weer uit te rijden, maar komen in de problemen, omdat een grote boom te laag hangende takken heeft. Dus in zijn achteruit om er weer uit te komen. Ik achter het stuur en Thom coacht buiten. Het gaat eigenlijk heel goed. We blijven allebei rustig en ik merk dat ik sommige stukken zelfs alleen kan rijden, omdat ik steeds beter weet hoe de 5th wheel reageert. Toch heb je wel iemand nodig want je ziet simpelweg niet alles door het formaat. Na een kwartiertje zijn we weer op de weg en rijden we naar een ander plekje. Het is inmiddels al half zes en ik ben redelijk gaar, dus wanneer blijkt dat de routeplanner ons niet de juiste weg wijst (ziet een riviertje over het hoofd), besluiten we dat stekkie te laten voor wat het is en door te rijden naar een camping die een kilometer of 2 verderop ligt. Goede zet, want het is er heerlijk rustig en we vinden een waanzinnig leuke plek met uitzicht over het meer. Wat los van andere campers, doordat we wat hoger staan en daardoor hebben we ook geen last van generatoren (echt een groot nadeel van simpele campings zonder hookups). Een heel vriendelijke host, komt ons begroeten en geeft ons een a4tje met wat regels en een envelopje om het geld in de brievenbus te doen (er is geen receptie).
Het is hier echt bloedheet! Om half zeven nog steeds en we trekken snel onze korte broek aan. De voorspelling voor morgen is 34 graden dus we hebben nu al besloten om het stadje in te gaan en een matinee filmpje te pakken op het heetst van de dag. Nu zitten we lekker buiten en is het aan het afkoelen. Dat is wel fijn van deze regio, het wordt nog wel warm overdag, maar ‘s avonds gaat de temperatuur snel naar beneden en vannacht voorspellen ze zo’n 14 graden. Zo nog een Masterchefje (we gaan alweer richting de finale!) en dan lekker slapen!
De brand informatie bij het tankstation.
Zoals je kunt lezen, twee branden nog helemaal niet onder controle, eentje is gedoofd en de laatste hebben ze maar voor 20 procent in de hand.
Wegwerkzaamheden onderweg
