Vanmorgen rond een uur of negen geven we elkaar allemaal een big hug en moeten we helaas afscheid nemen. Ik voel wat tranen opkomen, maar dat is meer omdat het zo gezellig en vertrouwd is geweest, we hoeven niet zo heel lang te wachten voordat we elkaar weer zien! Zij gaan vandaag naar de Boeing Fabriek, die wij een paar jaar geleden ook hebben bezocht (erg leuk) en morgen leveren ze de camper weer in en dan vrijdag terug naar Nederland!

Wij gaan richting Portland en onze eerste stop is een outdoor winkel (REI) om nog een paar spullen te kopen voor een kajaktripje van een paar dagen dat we binnenkort willen gaan maken. We hebben eigenlijk alleen een gasbrandertje nodig, maar laten ons gaan in deze snoepjeswinkel voor kampeerders en komen naar buiten met allemaal heel lichte en compacte kampeerspullen die toch wel heel handig zijn en waar we zeker geen spijt van zullen krijgen :-D. Thom zet snel zijn handtekening onder de credit card bon en wist het totaal bedrag gauw uit zijn geheugen!

De Whole Foods zit heel praktisch naast de deur en na een hapje eten en wat boodschappen, kijken we via hun internet nog even naar de camping opties voor vandaag. We willen eigenlijk naar Alsea Falls, maar weten niet zeker of daar aan het eind van de middag nog plek zal zijn. We besluiten naar een andere camping te rijden, die daar redelijk in de buurt ligt en dan morgen of overmorgen vroeg door te rijden. Nu staan we op een schattige camping, heel rustig, aan een stuwmeertje. Gelukkig is er nog plek! Dit weekend zit alles vol, maar de camping host schrijft onze naam op om ons een seintje te geven als er een cancelation binnen komt. Kunnen we daar eventueel op terugvallen. Ze zegt dat de kans vrij groot is, in tegenstelling tot volgend weekend omdat het dan Labor Day Weekend is…oh sh*t, helemaal niet bij stil gestaan! Dan zitten alle campings waar je kunt reserveren tot de nok toe vol, want heel Amerika die van kamperen houdt, gaat dat weekend op pad! Hmmm nog iets om even uit te vogelen!

We komen onderweg trouwens nog even stil te staan bij een wegversperring. Een vrouw met een stop bord komt naar ons toe gelopen (we zijn de eerste in de rij) en laat ons weten dat het een wachttijd van 15 minuten is. Ze zijn bij een rotswand langs de weg met behulp van explosieven een onstabiel stuk kapot aan het blazen. In de winter schijnt er erg veel sneeuw te zijn gevallen en dus is de kans op een land slide vrij groot. We babbelen wat en komen te weten dat zij dit werk samen met haar man doet. Ze hebben hun flagging license gehaald en verdienen 40 dollar per uur met dit werk! Ik vermoed dat dit onder andere door een gevaren- (en gaap…vervelings-) toeslag komt. Ze vertelt dat ze in Washington State wonen en door het bedrijf dat de wegwerkzaamheden uitvoert in worden gehuurd en nu een paar weken hier in een hotel zitten. Ze kijkt geïnteresseerd naar onze set-up en als we haar wat meer vertellen over wat we tot nu toe hebben gedaan en hoe we vaak op public land gratis hebben gestaan, wordt ze best wel enthousiast. Thom doet er nog een schepje bovenop als hij zegt dat wanneer ze de hotelvergoeding van het bedrijf sowieso krijgen, ze op een camping een stuk goedkoper uit zijn en dat ze zo altijd hun eigen huisje bij zich hebben. Ik ben benieuwd of we een zaadje gepland hebben :-).

Hieronder nog een prachtig filmpje van Karin!