Wanneer ik vanmorgen opsta, is het water spiegelglad. Een ideale dag om het water op te gaan! Ik tuur in de hoop plotseling een walvis te zien en word verrast door een Bald Eagle die plotseling langs komt zeilen! Meer mensen hebben hem gespot en een kwartier later komt hij weer voorbij. Het lijkt er op dat zij (of hij) een nest heeft hier ergens tegen de klif en daarom bijna op ooghoogte langs komt vliegen. Een gaaf gezicht.
Thom checkt het getij online en komt tot de conclusie dat we het beste rond 2 uur het water op kunnen gaan. Omdat we de sterkte van de wind niet zo goed kunnen inschatten, besluiten we om de SUP’s thuis te laten en de kano op te blazen. Dan paddle je samen en dat blijkt een slim idee, want wanneer we op de terugweg zijn steekt er toch best wel een flinke wind op (kopjes op het water hard) die we gelukkig in de rug hebben. Het is duidelijk dat we geen zeewaardige kano hebben, want we liggen best wel diep en Thom krijgt achter af en toe een stukje golf naar binnen!
Het is een leuk stukje varen, we blijven langs de kust want daar is het meeste te zien. Zo’n 3 kilometer verderop ligt Camano Beach State Park, een heel oud recreatiegebied met allemaal kleine cabins direct aan het water. Gek genoeg zien we daar bijna alleen maar Aziaten en na wat googlen blijkt Seattle een grote Aziatisch-Amerikaanse gemeenschap te hebben. In het totaal behoort 11% van de inwoners van groot-Seattle tot deze groep. Ik zie nu ook dat het maar 10 uur vliegen is naar Tokyo (je hebt wel 16 uur tijdsverschil tussen Seattle en Tokyo! Hier is het nu zaterdag 19:15, daar is het zondag 11:15).
Door de golfslag op de terugweg, die door de wind mee gelukkig niet vervelend is, lijkt het ons niet zo’n goed idee om over te steken naar Whidbey Island. Jammer, want dat hadden we eigenlijk wel graag willen doen. Er zijn een paar leuk dorpjes met uitnodigende lunchtentjes en we kunnen vanaf hier een klein eilandje zien waar vaak zeehondjes schijnen te liggen, een mooi vaardoel dus. Dan pak je toch gewoon de auto? Dachten wij ook, maar het is 2 uur rijden naar de overkant!
Arme krabben… hier liggen ze te wachten om….
…hier in de pan te gaan! Er was vandaag ook een wedstrijd op het strand, wie de zwaarste krab kon vangen. Op het score bord zagen we dat de zwaarste tot dan toe meer dan 10 kilo was! Eerste prijs: 1000 dollar! Not bad reward for a days fishing!
