21 augustus: Terug in de VS

Het sneeuwt buiten! Echt waar. We zaten twee dagen geleden nog te puffen met 30 graden in de plus en nu na een enorme onweersbui, zijn de bergen om ons heen wit besneeuwd. De voorspellingen voor morgen zijn heel goed; koud maar wel zonnig, dus dat zou wel eens voor mooie plaatjes kunnen gaan zorgen.

Het was maar goed dat het een reisdag was vandaag, want de regen kwam met pijpenstelen uit de hemel. We hoefden niet heel ver te rijden, iets van 4,5 uur, maar wel door een weinig inspirerend groen teletubbie landschap. De weg naar de Amerikaanse grens was bijna zo goed als verlaten. Terwijl Thom naast me lag te slapen, reed ik tussen graanvelden over een eindeloze weg. Ik vond het toch wel spannend hoe het zou gaan bij de grensovergang. Dat bleek ook niet helemaal voor niks, want toen we onze paspoorten afgaven, kregen we te horen dat we maar zes maanden per jaar in de VS mochten zijn en dat we die al bijna verbruikt hadden. Weer een heel ander verhaal dan de douane beambte in Miami had en die tegenstrijdigheid en de vage regels, zorgen wel een beetje voor stress.

Uiteindelijk moesten we de camper aan de kant zetten en het kantoor in komen. Samen met alle tomaten, citroenen en eieren die we aan boord hadden, want die mogen niet mee de grens over… Binnen moesten we even wachten en zei Thom dat ze waarschijnlijk ons online aan het nachecken waren. Na 10 minuten wachten, werd ons nog het één en ander gevraagd: waar we woonden, hoe we ons geld verdienden, wanneer we de VS weer gingen verlaten en dergelijke. Het was gelukkig een vriendelijke man, hij vertelde dat ze natuurlijk moeten checken of we niet van plan zijn om te blijven en dat we als we eind november weer vertrekken we toch nét wat langer dan zes maanden in het land zouden zijn. Wij hielden ons mond natuurlijk op dat moment, want nét meer dan zes maanden, klopt natuurlijk helemaal niet, we zijn 9 maanden in de VS geweest! Uiteindelijk na onder andere het overleggen van een email met de vluchtgegevens, moesten we al onze vingerafdrukken weer afgeven, kregen we de stempel in ons paspoort (weer voor zes maanden, dus tot 20 februari 2016) en bleven onze fruit, groente en eieren achter aan de grens :-). Wel irritant hoor dat de regels zo onduidelijk zijn!

Nu zitten we net over de grens op de St Mary campground, net in het Glacier National Park. Bij de ingang van het park werden we door de ranger weer begroet met die geweldige Amerikaanse vriendelijkheid. Canadezen zijn ook hele vriendelijke en wat meer rustigere mensen, maar ook wat stugger en wat minder klantvriendelijk, beetje Europees :-). Ja, ja, ik weet dat het ook maar een front is, maar als we allemaal wat vriendelijker tegen elkaar zijn (ook als dat niet altijd uit ons hart komt) zou de wereld toch een stuk leuker zijn!

Gave brug waar we net onder door konden!

Weer een mooie maquette in het vistors centre van het park. Bij de rode pijl zitten wij.

Om half zes werd het hartstikke donker en kwam er een enorme onweersbui over.

vanaf het dak van de camper