We hebben echt prima geslapen voor een eerste nacht. Thoms kant van het bed kraakt nogal en daar valt weinig aan te doen en het is een stuk smaller dan we gewend zijn! Toch hebben we elkaar niet in de weg gezeten :-). Ik ben rond zeven uur weer wakker (we zijn weer terug op Curaçaose tijd) en Thom eigenlijk ook wel. Normaal pak ik mijn mobieltje om even wakker te worden, maar we hebben geen wifi en dus valt er niks te kijken! Wat een gekke bewaarwording in een wereld waar je tegenwoordig overal online bent. Ik vind het niet heel erg vervelend en in plaats daarvan doe ik een test op mijn zeil quiz app, zo kan ik toch effe chillen achter mijn schermpje haha!

We hebben echt een volwaardige badkamer aan boord, met een aparte douche en wastafel en een aparte wc. Super luxe in vergelijking met een gewone zeilboot. Toch herken ik meteen de bootgeurtjes, ook de mindere van de wc op een boot die toch wel vaak een beetje een funky geur heeft! Lekker douchen dus en als Thom na het eten richting het kantoortje loopt, komt onze kapitein ons al tegemoet gelopen. Binnen een paar minuten verandert ons plan om terug de haven in te varen naar twee dagen op pad met deze man! Aan de ene kant doordat hij meteen overkomt als een erg sympathiek iemand en aan de andere kant, omdat hij zijn weekendtas al bij zich draagt en verwacht een nacht bij ons op de boot door te brengen. Let’s go with the flow en we zien wel waar het schip strand :-D.

Na wat papierwerk op kantoor, zijn we klaar om op pad te gaan! We hebben ook nog twee SUP planken gehuurd om als we voor anker of aan een bal liggen, we nog leuk langs de kust kunnen paddelen. We moeten nog even naar de supermarkt voor water (je kunt het water uit de kraan niet drinken), maar nu doen we dat door met de dingy (het kleine bijbootje) even naar de overkant van de haven te varen en aan te leggen tegenover de supermarkt. Nu het is boodschappen doen zo gepiept. Steve begint met ons uit te leggen hoe de motoren werken en het sturen. Hij stuurt ons uit de haven en laat Thom daarna in de haven wat manoeuvreren om een idee te krijgen van hoe de motor werkt. Ik vind het niet zo erg om een stapje terug te doen, ik leer het wel weer van hem, al blijkt dat niet nodig wat nog voor de dag voorbij is, sta ik zelf aan het stuur en manoeuvreer de boot terwijl de mannen met hun kop in de bak met het anker hangen. Het blijkt dat het anker bijna niet wordt gebruikt en daardoor heel stroef loopt. Steve moppert behoorlijk, want dat is niet het enige dat het niet goed doet, ook de plotter lijkt kuren te hebben (touch screen werkt niet) als blijkt dat we niet kunnen inzoomen, iets dat toch wel echt noodzakelijk is! Gelukkig hebben we allebei Navionics op onze iPad gedownload (niet gratis), want het leek ons toch wel prettig om van te voren een beetje een idee te krijgen van hoe zo’n plotter werkt. Ik moet sowieso zeggen dat ik het erg leuk vind om te merken dat ons voorwerk meteen al vruchten afwerpt. We hebben veel gelezen en geleerd online en ook al lijkt dat misschien wat gek (je moet het tenslotte echt leren in de praktijk), ik pik daardoor echt ‘echte’ zeilen veel sneller op! Er waren wat mensen die daar een beetje om moesten lachen, maar ‘wie het laatst lacht, lacht het best’!.

We hebben meteen een volle dag. Nadat we de haven uit zijn, varen we een stukje de zee op, waar ik de taak krijg om de boot tegen de wind in te houden en Steve samen met Thom de zeilen hijst. Thom heeft goed door hoe alles werkt, zijn kennis van zeilen komt bijna meteen weer terug. We varen een flink stuk, waarna we lunchen in een klein schattig baaitje. Steve had nog gevraagd waar we graag naar toe wilden, maar we gaven meteen aan: maakt ons niks uit, deze twee dagen zijn voor ons puur om te leren wat we moeten weten om samen de boot te kunnen handelen. Ik maak een lunch van wrapjes en tonijnsalade en Steve vertelt nog meer handige weetjes en ook een beetje over zichzelf. Hij geeft al 40 jaar zeilles via de American Sailing Association, we vallen echt met onze neus in de boter, want deze man heeft een enorme batterij aan ervaring. Na de lunch varen we naar baai waar zijn boot aan een mooring bal ligt. Leuke hoek waar allemaal

‘live-aboards’ wonen. Thom staat achter het stuur en Steve laat hem door het veld van boten heen slingeren om een gevoel te krijgen voor hoe de boot stuurt. Als we uiteindelijk aankomen bij het baaitje waar we vannacht gaan liggen, krijg ik de kans om hier meer feeling voor de krijgen, want het anker heeft niet veel zin om los te komen (het lijkt er op dat het nooit wordt gebruikt en het zoute water vat heeft gekregen op de soepelheid van de ketting). Uiteindelijk ligt ie en zijn we aardig uitgepoept. Ik ga even met mijn eerste blogje aan de gang, maar Thom hangt nog samen met Steve met zijn kop in de ruimte van de motor, Steve probeert de ankerketting wat te smeren met olijfolie (na alle kasten gecheckt te hebben op WD40) en daarna laten ze het bijbootje zakken om daar de motor van te checken en even een klein rondje te varen. Ze kunnen geen choke vinden, maar Thom heeft genoeg kracht om ‘m aan de praat te krijgen. Wanneer ze daar mee klaar zijn, pakt steve de kaart er bij, die we gekregen hebben van het verhuurbedrijf en bespreken we  mogelijke routes, plekken waar we op moeten passen en mooie baaitjes. We eten spaghetti met rode saus en salade, met chocola en thee toe. Steve is een erg aardige man en we kletsen verder tot een uur of half tien. Ik ben eigenlijk wel verbaasd dat ik er niet op een gegeven moment helemaal klaar mee was, want hoeveel kan een mens kletsen op één dag! Haha! Ik kan je vertellen dat het niet veel scheelde of ik in mijn slaap gewoon verder kletste, heel diep heb ik niet geslapen, mijn hersenen zaten een beetje te vol met informatie! Bij Thom hetzelfde!