Foto: Gekke beeldentuin ergens onderweg. Deze postkoets is helemaal gemaakt van metaal.
Vannacht gaan we naar de -2!! Na 4,5 uur rijden zijn we in een totaal ander klimaat terecht gekomen. Flagstaff ligt op een hoogte van zo’n 2100 meter, heeft 60k inwoners en is hier in Arizona een populair skigebied. Het seizoen gaat morgen van start, er ligt al sneeuw dus wie weet gaan we nog een dagje skieen. Een andere aantrekkelijke optie zijn de tientallen km MTB trails die hier direct buiten de camping beginnen. Het is koud maar de komende dagen wel heel zonnig, dus gewoon dik inpakken! We staan op een KOA camping, een chain van RV parken door de VS die prima zijn om op terug te vallen voor een nacht of wanneer je full hookups wil hebben. Dat laatste is hier door het klimaat wel een must, want dan kunnen we ‘s nachts de verwarming aan laten, om te voorkomen dat het binnen letterlijk onder het nulpunt daalt. Figuurlijk is daar geen sprake van, we hebben het nog steeds heel gezellig samen!
Vanmorgen eerst even afscheid genomen op de club, allemaal big hugs gekregen en dat ik volgend jaar vooral terug moet komen! Thom was bezig alle makelaars te beantwoorden en afspraken te regelen voor de huizen, dus was het mijn taak om alles in te pakken en los te koppelen. Ging vrij snel, zo heerlijk om die routine te hebben. Rond 11 uur reden we weg, om eerst nog even langs het truckers station te gaan om de banden op spanning te brengen. Twee banden van de 5th wheel werken niet helemaal lekker mee en waren wat aan de zachte kant. We zijn er nog niet helemaal over uit of deze nou moeten worden vervangen of niet. Proberen om daar de komende dagen nog even in te duiken.
Onze eerste stop was Congress, een gehucht van niks waar een groot Escapees RV Park is. Wij zijn ook lid van de Escapees Club, via hun hebben we een postadres in de VS, wat het voor ons mogelijk maakte om de auto en camper te kopen. Bij hen komt alle Amerikaanse post binnen (waaronder laatst ook een boete…) en als het ons uitkomt, geven we hen een belletje en sturen ze de post door. Heel handig is dat ze sinds kort ook een scanservice hebben, dat is nog veel praktischer. Op drie plekken in de VS (Texas, Florida en hier in Arizona) hebben ze een weigh station, een mooie gelegenheid om te laten checken of we niet te zwaar zijn.
We scoorden eigenlijk prima, met ons totale gewicht zaten we goed, alleen de verdeling is niet helemaal optimaal, waardoor er iets te veel druk op de pin van de truck staat. Dit zouden we kunnen oplossen door de wasmachine de deur uit te doen of de tweede benzinetank achter in de bak van de auto leeg te laten (scheelde de helft). Aangezien we de wasmachine bijna niet gebruiken, is dat misschien nog geen slecht idee. We hebben zelden full hookups en alleen dan kun je de wasmachine laten draaien, omdat 1 wasbeurt onze grijswater tank meteen voor de helft vult, dus wil je het ook meteen kunnen afvoeren. Het apparaat kostte 1200 dollar, dus als we ‘m nu verkopen, krijgen we er vast nog een mooi bedrag voor. Misschien kijken of iemand in Albuquerque interesse heeft en anders wordt het volgend jaar. Als we niks doen aan het deze verdeling is er ook niet echt een man overboord, het gevolg is dat je versnellingsbak en remmen achter wat reparatie gevoeliger zijn. Het is niet zo dat de truck door zijn hoeven zakt ofzo :-D.
We vinden het allebei weer erg leuk om on the road te zijn! Via tripadvisor zaten we ergens in het Wild West stadje Wickenburg in een leuk tentje te lunchen en we zijn weer door een prachtige steppenlandschap gereden. Pas als je weer onderweg bent, merk je dat je na zo’n 2 weken op dezelfde plek echt toe bent aan wat verandering!
Het weigh station
De hoogte werd opgemeten.
Lunchplekje
Een bosbrand!! Serieus, het is eind november! Gelukkig waait het allemaal een andere kant op. Hopelijk blijft dat de komende paar dagen ook zo.
De receptie van de camping 🙂
Vanaf het moment dat we op reis zijn gegaan, heeft mijn vader zonder dat we het wisten, elke blogpost in een Word document gezet, spelfouten eruit gehaald, spacing aangepast en de foto’s toegevoegd. Inmiddels heeft mijn zwager deel 1 geprint, in het totaal bijna 600 pagina’s (300 dubbelzijdig) en is mijn vader begonnen met inbinden (hij is boekbinder). Dit is dus pas deel 1! Echt een geweldige verrassing. Ik heb nu al zin om er doorheen te bladeren als we terug zijn!
Gaaf he bianc, Geniet van weer wat nieuws xxxx