Wat een prima dagje vandaag! We zijn me toch relaxed the laatste paar dagen, ben benieuwd wanneer de bom barst :-D. Eerst een gezellig skype babbeltje met Anouk, waar vervolgens de kinderen helemaal doordraaiden (ze moeten dringend weer naar school) met als gevolg dat ze aan het koken was, mij aan de telefoon had en twee gillende kids. Beetje te veel van het goede haha! Of ik de volgende keer op een ander tijdstip wil bellen 🙂 Tja, dat tijdsverschil he? The window of opportunity is maar een paar uur! Mijn ouders vonden het heerlijk om te bellen, want die zaten al twee dagen in de regen in de caravan. Zo grappig om van hen nu voor het eerst te horen dat ze het internet missen op vakantie. Zo moest mijn zus voor hen checken wat het weerbericht voor de komende dagen was en missen ze al het gebabbel en de foto’s op whatsapp over hun (klein)kinderen. Ze zitten net over de grens in Duitsland en als ik hen moet geloven, lopen ze daar hopeloos achter met wifi mogelijkheden, zelfs in cafe’s en de bibliotheek is het een enorm gedoe om online te komen. Dan is het toch wel heel bijzonder om een glasheldere skype telefoon verbinding te hebben vanuit een camping in Calgary naar een camping in Dülmen!

Eind van de ochtend in de auto gestapt om boodschappen bij de biowinkel te doen. Weer even grootst inslaan, zodat we de komende weken weer voorzien zijn. De eerstvolgende grote stad in Salt Lake City eind september vermoed ik. Ik had dus een aardig volle boodschappenkar en toen ik de kassa voorbij was, werd ik aangesproken door een man die vertelde dat hij om de hoek op het hoofdkantoor van deze natuurwinkelketen werkte en mij zag als de ideale klant (gezien de volle kar 😀 en of ik in Calgary woonde. Hij had natuurlijk graag gehoord dat ik elke week met zo’n lading boodschappen de winkel uit liep, maar helaas voor hem is dat eerder 1 keer in de 2 maanden 🙂 Ze doen goed hun best, maar hun zuiderburen doen het een stuk beter: groter assortiment, veel meer winkels en goedkoper.

Nog iets anders, ik vertelde toch laatst dat het ons opviel dat de Franstalige Canadezen zo slecht Engels spreken? Ik vroeg dat aan Louise, waarmee ik een paar dagen geleden had geluncht en zij vertelde wel een interessant titbitje: in het Franse deel van het land is een wet (law 101) die Franstalige ouders verbied hun kinderen op een Engelstalige school te plaatsen. Zijn je ouders dus allebei ‘Frans’, dan mag je niet naar een ‘Engelse’ school! De enige manier om je kinderen toch Engelstalig onderwijs te geven, is door ze op een privé school te zetten a 12.000 dollar per jaar! Het is een separatistische groepering die eigenlijk los van Canada zou willen opereren, kost wat kost de ‘Franse’ cultuur wil behouden en daar hoort ook de Franse taal bij. Net zo idioot als op Curacao kinderen alleen maar Papiamentu te onderwijzen, terwijl ze omringt worden door Engels en Nederlands en bovendien ook nog in Nederland relatief eenvoudig (en ‘goedkoop’) kunnen gaan studeren. Zo vertelde Louise dat zij veel moeite hebben gedaan om hun kinderen tweetalig op te voeden (zij en haar man komen uit Quebec): in de zomer gingen ze op Engels zomerkamp en de jongste heeft op een privé school gezeten.

De dag leuk afgesloten door voor Thom nog even te shoppen in de uitverkoop (leuke tshirst gekocht) en daarna naar ‘The Man From U.N.C.L.E’ geweest: leuke film! Aanrader.