16 juli: Miami Beach

Ja! We zijn weer onderweg! Morgen halen we de camper op in een buitenwijk van Seattle waar hij in een stalling staat. Mijn ouders hebben er de afgelopen drie maanden met veel plezier mee rondgetrokken en de camper drie weken geleden daar achter gelaten. Het is zo makkelijk om in de VS een stalling te vinden. Tot nu toe heeft de camper elke keer in een andere stalling gestaan en is het nooit een probleem geweest om een plekje te vinden. Meestal kost het ons rond de 100 dollar per maand en dus is het ook geen enorme kostenpost. Ideaal om elke keer weer ergens anders te beginnen.

We zijn vandaag aangekomen in Miami, na een heel gezellige week vakantie op Curacao met zus, zwager en kids. Altijd leuk om Curacao in vakantie modus te ervaren. De afgelopen maanden hebben we allebei best hard gewerkt en gingen we wel af en toe naar het strand, maar niet elk weekend. Het was dus erg leuk om weer even volop te kunnen genieten van ons mooie eiland. We hebben nog geen moment spijt dat we daar vorig jaar een huis hebben gekocht en genieten elke dag voor ons mooie stekkie. Het huis zal de komende maanden niet leeg staan, veel familie en vrienden maken van de gelegenheid gebruik om er lekker vakantie te vieren!

Na zoals gewoonlijk een paar strenge vragen van de douane en een licht afkeurende ‘hmmm ik ben meer een Ford man’ wanneer we vertellen dat we de camper trekken met een Chevrolet Silverado 2500 (mooie strikvraag om te controleren wat voor truck we rijden aangezien er maar een paar sterk genoeg zijn om een grote 5th wheel te trekken). Gelukkig kunnen we ‘m te vriend houden door te vertellen dat we op Curacao een Ford F150 rijden, al moet ik eerlijk zeggen dat ik denk dat hij afhaakte toen we vertelden dat we 2,5 maand gaan reizen, wat natuurlijk weer bijzonder lang is!

Bij het hotel hebben we geluk en worden we ondanks dat het pas half twaalf is, meteen ingecheckt en kunnen we onze spullen op de hotelkamer dumpen. Op advies van Edwin, vriend op Curacao, nemen we een een Lift (soort Uber) naar het News Café bij Miami Beach. Wat een goede tip, we hebben veel lol om alles wat langsloopt en rijdt! Onze eerste indruk is dat Miami een beetje ordi is, maar wel leuk 🙂 Er rijden felgekleurde patserbakken inclusief echte patsers met gouden kettingen en horloges. Recht voor ons staat een Lambourghini (moest even de spelling in Google opzoeken 🙂 en wij zijn natuurlijk wel nieuwsgierig wie daar bij hoort. Onze nieuwsgierigheid wordt een half uur later bevredigd: 55+ patser met tanktop plus ketting en horloge; het complete plaatje! Je kunt je voorstellen dat we dubbel liggen van het lachen wanneer we hem nog geen 20 minuten later 200 meter verderop weer zien parkeren! Zijn zondagmiddag besteding!

Na even gekeken te hebben bij het water (prachtig lang strand, met licht groen water) besluiten we naar Whole Foods te lopen, zo’n 7 blokken verderop….pfff wat een hitte, 35 graden en geen wind. Op Curacao zouden we NOOIT 7 blokken gaan lopen midden op de dag, maar ja, geen auto hier haha! We komen redelijk oververhit de supermarkt binnen waar we in de airco weer even op temperatuur moeten komen. Wat is het toch een fijne winkel, meteen even wat gekocht voor ons avondmaaltje (we zijn een beetje moe en hebben geen zin om nog uit eten te gaan) en voor het ontbijt (de vlucht naar Seattle vertrek morgen al om kwart voor negen). Morgen verder!

Laatste avond met de fam!

Thijs en Thom nog effe gek!

We houden het spannend! Michel zet ons vanmorgen af op Hato, komt ie 5 minuten later de vertrekhal binnenrennen: de auto start niet meer! Net een grote beurt gehad, waarschijnlijk accu de boosdoener. Na wat hulp van een andere pickup startte hij weer en kon Michel naar huis. Morgen dus langs de garage om te kijken wat het probleem is.