Hoe mooi is het als de knorrigheid waarmee je opstond, verdwijnt als sneeuw voor de zon gedurende de dag, als gevolg van de natuur waarmee we omringt zijn! Wat een waanzinnige plek is dit, echt jammer dat we hier maar een paar dagen kunnen blijven. Het is voor het eerst dat we ‘op tijd’ ergens moeten zijn volgende week (de boot), anders waren we hier wat langer neergestreken. Maar het zomerseizoen komt er aan en dat betekent: volle campings en dus hebben we ons plan voor de komende maanden uitgestippeld en weten we tot eind augustus wat we gaan doen. Geen straf want er staan hele gave dingen op het programma!
Aan dit kleine meertje gebeurt op het eerste gezicht niks, maar als je een stoel langs de kant zet en je kijkt wat langer om je heen, komt het tot leven. Het is een gekwetter van jewelste, vogels maken paargevechten in de lucht, vissen springen af en toe boven water, hoentjes zitten elkaar lopend over het water achterna en als je goed kijkt zie je een klein ottertje het meer oversteken. Een paar piepkleine eenpersoons vissersbootjes liggen muisstil in het water. Ze mogen hier per dag één gevangen vis mee naar huis nemen, de rest moet terug het water in. Zouden ze gaan voor de grootste vis of een bepaalde soort, die het lekkerst is?
En alsof dit al niet genoeg prachtigs is, hebben we ook nog één van de mooiste trails tot nu toe gefietst. Bijna 15 km singletrack door dennenbos en bloemenweides met prachtige vergezichten! WAANZINNIG! We zagen in de auto er naar toe nog een jong hert oversteken (met een klein gewijtje) en tijdens het fietsen reed ik over een slang heen, die het pad op kronkelde! Ik hoop dat hij het heeft overleefd. Ik had al gelezen dat deze tracks vooral geschikt zijn in het voorjaar en in de herfst ivm veel ratelslangen in de zomer :-). Wat een mooie route…
Geweldige picknick plek midden in het bos. Nu was er nog geen kip, maar daar zal vast een groep lekker hebben gegeten.
Volgens Thom zaten we niet in ‘bear country’, maar de naam van de trail ‘Black Bear’ deed ons toch twijfelen. In het dorp hebben we dus bear spray gekocht en een belletje voor aan de fiets. De spray komt met een uitgebreide handleiding, hoe ‘m te gebruiken. Sommige mensen denken namelijk dat het werkt als muggenspray en sprayen zichzelf, hun gear en tent er mee in (echt waar haha!). Het is te vergelijken met een sterke pepperspray en moet richting de beer gespoten worden als hij binnen 12 meter bij je in de buurt komt. Het is een voorzorgsmaatregel, er zijn maar weinig mensen die een beer zien tijdens het fietsen en wandelen en van de mensen die er eentje zien, is de kans op een aanval heel klein. Zwarte beren zijn schuw en zullen hard wegrennen, de Grizzly beren daar moet je voor oppassen. Volgens de website van het Glacier National Park (op de grens met Canada, waar veel beren zijn) bezoeken 2 miljoen mensen het park, gaan er 1 miljoen de ‘back country’ in om te hiken en zijn er 1 tot 2 ‘niet dodelijke’ incidenten per jaar met een beer. Sinds de opening van het park in 1967 zijn er 10 fatale incidenten met beren voorgekomen.
Winthrop is echt heel schattig. We gingen er wat lunchen vanmiddag (erg lekker gegeten en omdat het 1 juni is en onze suikervrije maand voorbij is, een chocolate chip koekje toe!) en de eigenaar van het restaurant vertelde dat sinds de jaren zeventig de gemeente het authentieke karakter van het dorp met strenge regels in stand houdt. Zo moeten alle gebouwen helemaal van hout zijn, tot en met de kozijnen toe. Alle uithangborden moeten ook van hout zijn gemaakt en dus heeft zelfs het Texaco station een houten bord! ‘It pays off’ want het effect is…waanzinnig haha!
Hier lekker geluncht!
