Degene die al vaker meelezen met mijn blog, kunnen zich misschien nog herinneren dat Thom achterna werd gezeten door een moose toen we in Wyoming op een State Park stonden. Dat was een behoorlijk angstige ervaring! Thom heeft toen wel even gedacht: dit was het…Vandaag zagen we weer een moose! Maar dit keer was het allemaal een stuk lieflijker gelukkig.

De host op de camping had gezegd dat er een heel mooi meertje in de bergen was waar je vanaf hier naar toe kan rijden. Heb je wel een 4×4 nodig zei ze. Er zouden in dat meertje hele bijzondere en misschien ook wel dikke vissen zitten. Alle reden om onszelf weer in de pickup te proppen en omhoog te rijden. Max achter het stuur. De weg wordt al snel behoorlijk stenig wat er voor zorgt dat de snelheid behoorlijk omlaag gaat. Gelukkig zitten we achterin zo op elkaar gepakt, dat we niet al te veel heen en weer kunnen schudden haha! Na een dik half uur hobbelen, spot Max de moose. Ze schrikt een beetje van ons en rent tussen de bomen weg, maar als we een klein stukje vooruit rijden, kunnen we haar weer zien staan doordat de bomen ruimte maken voor een klein bergweitje. Ze heeft een kleintje bij zich! Zo schattig. Ze staan prachtig samen en natuurlijk maken we allemaal foto’s. Dit is de moeite van het tripje al waard! Na een paar minuten laten we ze met rust en hobbelen we verder. Op een gegeven moment moeten we rechtsaf nog verder de berg op. Hier liggen nog veel meer grote bolders op de weg. Ik zie het eigenlijk niet zo zitten en kon dat vanavond terughoren op de video van Karin: ‘Schat, ik weet het niet hoor….dit zijn wel heel grote stenen…schatje weet je het wel zeker. Tot hilariteit van de anderen. Eigenlijk zeg ik nooit schat tenzij ik het ergens niet helemaal mee eens ben.

Toch de weg in en proberen. Bij een heel grote steen midden op het pad, stapt bijna iedereen uit. Om de auto wat lichter te maken, om te kijken of de onderkant niet beschadigd zal raken of om vooruit te lopen, dat laatste gaat een stuk sneller! Na een paar haarspeldbochten keren we toch om. De auto steunt en kreunt en misschien is het wat veel van het goede. Thom gaat later in de middag nog met de fiets terug en rijdt nu wel helemaal naar boven. Het meertje was niet veel soeps, fijn dat we niet nog twee uur bezig zijn geweest om als een slakje naar boven te kruipen.

Beneden kunnen we links terug naar de camping of rechts nog een stuk verder over de weg die iets beter te doen is. We zijn wel nieuwsgierig en gaan rechtsaf. We rijden steeds hoger de bergen in en komen al aardig in de buurt van de boomgrens als mij plots de benzinemeter opvalt…euhm, Thom, hebben we recentelijk nog getankt? Even denken we nog dat het de glitch is van onze benzinemeter, die af en toe helemaal naar nul slaat tijdens het rijden terwijl we helemaal vol zitten, maar helaas! De benzine is bijna op. Het lampje brandt nog niet, maar het houdt niet over! We rijden nog wel een stukje door, maar na 5 minuten zetten we de auto langs de kant. Thom en Max lopen verder om te kijken of we nou bijna bij de boomgrens zijn. Ze komen enthousiast terug, het is nog maar 500 meter verder. Niets teveel gezegd, het is inderdaad heel mooi, we zijn bijna op de top!

Terwijl ik dit schrijf, staan we op het punt om naar beneden naar het dorp te gaan, om daar een was te draaien, nog even in het dorpje rond te kijken en…. te TANKEN!