Zal ik maar beginnen bij het eind van de dag? Zodat jullie meteen lezen wat er nou met die moose aan de hand was? Ik schrijf er nu een beetje grappend over, maar Thom heeft voor zijn gevoel zijn leven even aan zich voorbij zien flitsen. We waren na een dag van todo’s en rommelen rond de camper, even een stukje gaan fietsen. Rondom het meer loopt een mooie flowy beginnerstrail en aangezien die achter onze plek langsloopt, gingen we die als eerste op. Ik vond ‘m leuk, Thom vond ‘m een beetje te saai en had wel zin in wat meer klimmen en techniek, dus we waren opgesplitst. Ik deed een rondje rondom het meer en hij ging iets meer de heuvels in. Niks ver weg ofzo, het is een trailsysteem hier op het State Park.

Oh ja, dat moet ik natuurlijk wel even vertellen. Gisteren hebben we weer een stuk gereden en we staat nu op het Curt Gowdy State Park vlakbij Cheyenne. Nog steeds in Wyoming, maar wel redelijk dichtbij de grens met Colorado. Super mooie plek direct aan het water en omringt door mountainbike trails. Erg leuk!

Anyway, Thom ging dus links en ik rechts. Ik was na een klein uurtje weer terug en toen ik onder de douche stond kwam ook Thom weer terug. Hij loopt meteen de badkamer binnen, doet de douche deur open, spreidt zijn handen wijd uit en zegt een beetje buiten adem ‘Zo groot was zijn gewei!’ en ik dacht meteen ‘een moose!!’. Hij was een klim aan het doen, toen hij naar links keek en daar inderdaad een enorme eland (grootste der hertachtigen) zag staan! Met een groot gewei! Deze begon eigenlijk meteen achter Thom aan te rennen dus Thom zet flink aan. Achter hem hoort hij de hoeven op het pad en hij denkt echt ‘dat beest is out to get me!’. Na een paar minuten en een paar bochten verder hoort hij niks meer en als hij omkijkt is de eland weg. Hij is zo buiten adem van het snelle klimmen (we zitten hier ook nog op 2200m) dat hij achter een bosje langs het pad op de grond gaat zitten om bij te komen. In alle boekjes lees je: pas op voor moose die zijn super groot en niet bang om aan te vallen! Terwijl hij zit bij te komen, hoort hij andere fietsers aankomen. Hij zegt hen dat hij net achterna is gezeten door een moose, ‘Ja dat zagen we!’ zeggen ze lachend, ‘we reden een stuk achter je!’. En dan vertellen ze dat ze in de buurt wonen en dat dat wel vaker gebeurt en ze zijn dan ook niet onder de indruk van het voorval! Als Thom even later nog een groep van zes mountainbikers tegenkomt en zegt dat hij op ‘die en die’ trail achterna werd gezeten door een eland, krijgt hij een lauw ‘oh goed om te weten!’ en fietsen ze door. Het lijkt dus geen big deal te zijn, maar ik kan me toch wel voorstellen dat je je rot schrikt. Die beesten zijn namelijk echt heel groot! Google zegt dat er nog nooit een fataal ongeluk is gebeurd tussen mens en moose, maar dat als ze je achterna zitten, je wel het beste kan wegfiesten/rennen, dan haken ze snel af. Nou dit was wel weer even genoeg avontuur. Ik weet nog niet zeker of ik nog wel durf te fietsen daar!

Nog een foto van onze vorige plek!

Lunchen in een dorpje onderweg. Mijn hemel wat zie je hier in Amerika soms veel verval. Allerlei gebouwen verwaarloosd en dichtgetimmerd. Heel troosteloos.

Maar dan wel een geinig eettentje!

Onze nieuwe plek

Ochtendsessie power yoga met mooi uitzicht 🙂

 

Aan de overkant fietst Thom, maar er is teveel tegenlicht om hem te zien.

Mijn uitzicht

Uitzicht van Thom

Voorbeeld van een eland! Geen foto van ons 😀