Na echt twee hele leuke dagen op deze plek, gaan we weer verhuizen. Dit is wel een mooie camping om nog een keer terug te komen. Er is zoveel te doen en onmogelijk om allemaal in twee dagen te proppen.

Als ik rond zeven uur op de bank zit met mijn telefoon, komt Ricarda terug van al een rondje camping. Ze stelt voor dat zij en Ilse de camper klaar maken voor vertrek, zodat ik nog even met de fiets naar een rockhound plekje kan, vlak bij de camping. Daar was ik niet meer aan toe gekomen en stond wel hoog op mijn wensenlijstje. Je kunt daar Apache Tears, gele Topaz en garnets vinden als je geluk hebt. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen en hop rond half negen op mijn fiets. Het is inderdaad heel dichtbij en tussen grijze stenen vind ik al snel veel gitzwarte tears, maar ik weet wel dat ik de Topaz en garnets niet zomaar zal vinden, daarvoor moet je veel meer tijd uit trekken. Toch leuk om even te kijken en ik verzamel best een paar mooie grote exemplaren. Die kun je slijpen en dan in sieraden zetten. Ik heb ze ook nog nooit eerder gevonden.

Na een uurtje ben ik terug bij de camping en is alles al gedaan! Super fijn. Ik zal je zeggen, ik hoef de rest van de dag verder niks te doen! Zij haken de auto aan en rijden het hele stuk naar Stagecoach State Park. Echt leuk om te zien hoe zeker ze zijn achter het stuur. Dat is toch even afwachten van tevoren, je moet je namelijk wel echt committen, want hier in de VS kun je niet zomaar even wisselen als je onderweg bent. Daar is niet vaak gelegenheid toe.

Ricarda rijdt het eerste stuk. Het begin is vrij recht toe recht aan, maar na een paar kilometer wordt ze naar rechts gestuurd door de navigatie en dat verrast mij, want ik wilde een route rijden via Leadville en dat was naar links! Snel besluit ik dat we een paar honderd meter verderop, het beste even het terrein van de KOA op kunnen rijden om daar nog even goed op Google Maps te kijken en eventueel te keren. Het is een beetje een onoverzichtelijk terrein en dus krijgt Ric meteen een hellingproef voor haar kiezen en een paar scherpe bochtjes, maar het gaat prima.

Terug bij de weg, gaan we inderdaad richting Leadville. Een paar kilometer verderop moeten we rechts, alleen we hebben niet op tijd door dat dat niet bij de stoplichten is, maar net er voor via een bocht naar rechts. Ilse roept nog, ‘hier er in’, maar ik twijfel (wil niet dat we per ongeluk op een ventweg terecht komen) en dus zijn we te laat en moeten we naar links haha! Dus weer een kilometer of acht de verkeerde kant op om uiteindelijk te draaien bij het rafting bedrijf waar ik Ricarda en Ilse gisteren had afgezet. Ik kon me herinneren dat daar een vrij groot parkeerterrein was.

Nou 45 minuten later zitten we dan op de goede weg. In plaats van lekker rustig te beginnen, krijgt Ric meteen een vuurdoop, maar het gaat helemaal goed! Ze rijdt ook de pas over en als we bij Frisco komen, besluiten we om te stoppen en even te lunchen. Thom en ik hadden daar de 5th wheel ook al eens langs de kant van de weg gezet, dus ik wist dat het kon. We lopen een stukje, kijken een paar winkeltjes en daarna lunchen we op een terrasje. Ilse en ik delen een bietjes salade met geitenkaas en een wrap met zalm en feta en Ric kiest falafel met avocado in een wrap. Het is echt heel lekker!

Na de lunch gaat Ilse rijden. Zij mag eerst een blokje door het dorp rijden zodat we er weer uit kunnen en daarna de drukke highway 70 op. De rest van de route is over een B-weg door een prachtig landschap. De weg is ook helemaal niet druk. Zij moet ook een pas over en daarna 12 kilometer 7% omlaag. Remmen op de motor doet de truck heel goed, dat is super fijn, maar soms als je langs moet afdalen, gaat het stuur schudden als je remt en dat gebeurde op een gegeven moment. Gelukkig waren we toen al bijna beneden en ik kan me herinneren dat ik dat met Thom ook wel vaker heb gehad en het eigenlijk vanzelf weer weg gaat.

We staan nu echt op een prachtige plek, bijna direct aan het water. Ik merk dat ik het echt leuker vind om ergens aan het water te staan, dan bijvoorbeeld in het bos. Hier blijven we de komende drie dagen, voordat we weer richting Denver gaan, maar daar denken we voorlopig nog even niet aan!