En daar zijn we weer! Dit keer zonder Thom maar met Sue, Ilse en Ricarda! Dit roadtripje stond al een hele tijd op de planning en nu is het eindelijk zo ver. We vliegen vandaag naar Phoenix via Charlotte. We weten dat het een latertje wordt, maar het is maar goed dat we niet wisten van te voren dat het zo laat zou worden. Als we bijna gaan landen in Charlotte, roept de piloot om dat er net heel slecht weer over Charlotte is getrokken en dat we er misschien wat langer over zullen doen om bij de gate te komen. Dat is een understatement, want we zitten uiteindelijk bijna een uur te wachten voordat we ergens aan een slurf staan. Eenmaal in het vliegveld is het een mierenhoop van mensen! Het blijkt dat een heleboel vluchten eindeloos hebben moeten cirkelen en dus komt iedereen zo’n beetje tegelijkertijd aan de grond. De rij voor de douane valt wel mee, maar de rij om weer door de scanners te gaan voor de volgende vlucht is enorm lang! ‘Gelukkig’ heeft de vlucht naar Phoenix ook vertraging opgelopen anders hadden we ‘m gemist. Eenmaal weer achter de douane is het nog drukker. We komen op een gegeven moment langs een enorm lange rij…niet bij een gate dus we zijn nieuwsgierig waar die dan naar toe leidt. Het blijkt de rij voor de balie te zijn waar je naar toe moet om je vlucht te wijzigen als je ‘m gemist hebt…Oh mijn hemel…ik zou er niet in zijn gaan staan! Die was niet normaal lang.
Als we bij de gate zijn, hebben we nog maar een half uur voordat we gaan boarden en we hebben nog niet gegeten. Het is inmiddels al tien uur geweest en we moeten echt wat naar binnen werken, voordat we dat vliegtuig in gaan. De knoop is vrij snel doorgehakt, want naast de gate staat een soort takeout counter met sushi rolls. Het ziet er prima uit. Na wat geklooi met de zelfscanner, ploffen we op de grond om te picknicken. Alle stoelen zijn al lang bezet en ook op de grond zitten en liggen overal mensen. Prima maaltje met een zakje chips en een flesje water haha!
We proberen alle vieren zoveel mogelijk slaap te krijgen tijdens de 4,5 naar Phoenix. Het is inmiddels zo laat, dat ik wel redelijk goed slaap. Ik heb me er al lang bij neergelegd dat je in een vliegtuig nooit goed slaapt, maar als de tijd redelijk snel gaat, dan kan het niet anders dan dat ik slaap.
Uiteindelijk is het 2 uur lokale tijd (ik ga niet meer omrekenen!) als ik in bed lig. Heel gezellig, ik had een hotelkamer gevonden met 2 queen en 1 king-size bed. We ploffen in bed, morgen… euhm….vandaag…euhm… zometeen….weer een nieuwe dag! Let the fun begin!
